Bruggetjesleed was ooit bijna ‘Dordtse Woord van het Jaar’ geworden, ware het niet dat het begrip ‘valboete’ er in 2017 met de hoofdprijs vandoor ging. Even een korte uitleg: het woordje valboete verscheen vier jaar geleden boven diverse artikelen in ondermeer dit dagblad over een extra bijdrage van ruim 37 euro die bewoners van het Dordtse woonzorgcentrum De Merwelanden moesten ophoesten als zij vaker dan twee keer per jaar (bijvoorbeeld na een val) op de noodknop drukten. Die belachelijke clausule werd, als gevolg van de ontstane commotie, gelukkig uit de zorgovereenkomst geschrapt.
Toch had ook bruggetjesleed in 2017 makkelijk kunnen winnen, want er was in Dordt in dat jaar veel over bruggen te doen: we hadden hier destijds veelvuldig te maken met storingen van ouwe bruggen in de binnenstad en dan was er óók nog eens dat vermaledijde plan van Sleeking & co om een gat in de visbrug te hakken… logisch dus dat uitdrukkingen als ‘brugpijn’ en ‘bruggetjesleed’ veelvuldig in de media opdoken. Vandaag de dag is er op dit eiland, dat bijna 300 grote en kleine bruggen telt, eigenlijk nog veel meer brug-ellende. Een korte (niet complete) opsomming: de restauratie van de Engelenburgerbrug gaat langer duren dan verwacht en valt stukken duurder uit, de eindafrekening (ongeveer 13 miljoen) van de onlangs ‘ingevaren’ Prins Clausbrug bij Stadswerven gaat ernstig pijn doen aan de gemeentelijke portemonnee, de Lange IJzeren Brug stortte afgelopen weekend deels in en moet dus eveneens hersteld worden, de Papendrechtse brug en de Wantijbrug waren een paar weekendjes hinderlijk dicht en in de wijk Plan Tij zijn ze nog altijd niet uitgesteggeld over de vraag of er daar nou alsnog een brug richting het Wantijpark moet komen. Kortom er wordt in deze waterstad momenteel veel gemopperd en gepiekerd over bruggen. Ik voorspel dan ook dat de begrippen ‘zuchtbrug’, ‘braniebrug’ en ‘brugklachten’ in 2021 zéker niet kansloos zullen zijn in de verkiezing Dordts woord van het jaar.