Gisteren was ik op het station. Niet als voetganger, maar op de fiets, want ik moest mijn rijwiel wegbrengen voor een kleine reparatie en dat kan héél goed bij de stalling aldaar. Het is er nog steeds chaotisch. Qua verkeer bedoel ik. Eigenlijk was ik niet van plan om er over door te zeuren, omdat ik de kinderziektes van het station nieuwe stijl (gebrek aan oversteekplaatsen, afstelling verkeerslichten, te hard rijdende buschauffeurs) al meermalen in deze column aan de orde heb gesteld. Maar nu zag ik, binnen het tijdsbestek van een kwartiertje, twee bijna ongelukken gebeuren. Die net-niet-ongelukjes hebben alles te maken met dat fietspad dat het station doorkruist. Dat fietspad heeft namelijk dezelfde kleur en steensoort als het trottoir en je moet dus echt wéten dat het een fietspad is. Kom je uit het station en ga je richting zebrapad om de Burgemeester de Raadtsingel over te steken, dan is de kans dat je even moet wachten voor het verkeerslicht vrij groot.
Gevolg: het aantal voetgangers, wachtend op te schaarse ‘groenmomentjes’, hoopt zich op drukke momenten, op een stukje stoep aan de rand van de weg, vrij snel op. Dat eilandje waar die voetgangers plaats kunnen nemen is te klein, dus veel wachtende voetgangers kunnen niet anders dan wachten op het gedeelte dat voor fietsers bestemd is. Wie niet bekend is met de situatie, heeft niet eens door dat hij of zij op een fietspad staat. Fietsers, brommers en scooters komen van twee kanten met behoorlijke snelheid aanrijden, hetgeen een hoop gebel, gemopper en bijna botsinkjes met zich meebrengt. Mede door dat ruimtegebrek, maar ook door die matige afstelling van de verkeerslichten zijn er dan ook voortdurend voetgangers die het er maar op wagen, terwijl het gevaar van aanstormende auto’s (De snelheden liggen hier hoog) van vier kanten op de loer ligt. En zo zag ik, binnen het kwartier, iemand nog nét niet door een stadsbus geraakt worden (Slikken die chauffeurs speed?) en een oude dame op een fiets nét niet onderuit gaan omdat voetgangers het fietspad oversteken zonder dat ze in de gaten hebben dat ze een fietspad oversteken. Dordtenaren zijn overigens best aardig, want in dat kwartiertje dat ik er stond heb ik zelden zo vaak mensen ‘sorry’ horen zeggen.