Als het een ‘bewussie’ was, dan was het een goeie beslissing van de gemeente om die Occupy-camping bij het Stadskantoor dinsdagmiddag niet te ontruimen. Waarom zou je, voor het oog van de camera’s van RTL, Powned en Rijnmond het risico nemen dat zo’n ontruiming nu precies díe beelden oplevert, waar de overgebleven demonstranten nu juist op uit zijn? Zelfs het afsluiten van kachel en stroom zou de gemeente, met zoveel media-aandacht alleen maar reputatieschade kunnen opleveren.
Het was dan ook, om Shakespeare maar eens te citeren, ‘much ado about nothing’ afgelopen dinsdagmiddag. Bij gebrek aan actie besloten fotografen om fotografen te fotograferen en een groepje balorige scholieren stond, aan de overkant van de Spuiboulevard, wat al te opzichtig te wachten op een matpartij. Die paar sneue figuren die er nu nog een occupy-tentje bezet houden toonden zich, in mijn ogen, iets te duidelijk in hun sas met hun lang gekoesterde Andy Warhol-momentje. Ik zag een dame op televisie (zij wierp zich op als woordvoerder) die ik er sterk van verdenk dat ze niet eens weet waar de hele actie indertijd om begonnen was. Zij wil, zo verwoordde zij, ‘de banken bewust maken van hun verantwoordelijkheid’, maar volgens mij is de enige bank waar ze nog wel eens contact mee heeft, de vensterbank bij het Leger des Heils, waar ze ’s avonds haar pakkie shag op legt. Ik ga er van uit dat er vannacht door de politie geen actie is ondernomen en dus durf ik aan te nemen dat het Dordtse Occupy-tentenkampje, in de wandelgangen ook al ‘Camping ’t Sufferdje’ en ‘Blowmansland’ genoemd, er deze ochtend nog altijd staat. Met het oorspronkelijke gedachtegoed (voor zover dat er al geweest is) heeft het al lang niks meer te maken. We weten nu allemaal dat Occupy Dordrecht verworden is tot een toevluchtswoord voor dak- en thuislozen die geen kant meer op kunnen. Wat dat betreft heeft het dan wellicht toch nog enige zin gehad, aangezien die armzalige tentjes een nijpend probleem van deze stad blootleggen. Vandaag moet, naar ik begrepen heb, het kampje dus écht weg en ik hoop uit de grond van mijn hart dat daarbij, van welke kant dan ook, geen geweld aan te pas zal komen.
Kees Thies 