Het is een mooie nazomer dag in september 2014 in Dordrecht. (…) De terrassen van het Scheffersplein zitten vol met excellente studenten die zojuist begonnen zijn aan hun eerste colleges aan de University College Dordrecht. (…)
Sinds de opleiding is gestart, domineren de studenten de sfeer en het straatbeeld; het gaat er levendig en bruisend aan toe. Het lijkt wel of zeker de helft van de 600 ingeschreven studenten hier de terrassen en straten bevolkt. Ook de pas gevestigde Starbucks doet goede zaken. (…)
Sommige studenten lopen van het Scheffersplein, dat ze als hun eigen campus beschouwen, naar hun kamers in de Wijnstraat en Voorstraat. Even de boeken en tassen wegbrengen en iets gemakkelijkers aantrekken voor het uitgaansprogramma van vanavond. Sommige buigen zich in groepjes over hun iPads – de gemeente heeft heel de campus voorzien van gratis en zeer snelle Wifi – om de naderende tentamens van het eerste semester voor te bereiden. We vragen studenten waarom ze naar Dordrecht zijn gekomen: het antwoord is steeds: ‘de combinatie van excellent onderwijs met goede arbeidsmarktperspectieven, het cultuuraanbod en de gezelligheid en intimiteit van het historische stadscentrum.’

Bovenstaande tekst heb ik niet zelf geschreven, maar hij staat (nog véél uitgebreider trouwens) in het ondernemingsplan van het University College dat de gemeente zo graag in de stad ziet verrijzen. Dit eerste hoofdstuk uit deze ‘business case’ is getiteld ‘Droombeeld’ en dat is ook precies wat het is. Ik ga de mensen hier achter, onder wie wethouder Bert van de Burgt, dan ook zeker niet uitlachen. Ik vind het namelijk wel van lef getuigen om je gedroomde situatie, op een dergelijke romantische manier, aan papier toe te vertrouwen. Dromen mag, want dromers geven de wereld vorm. Toch wil ik Bert van de Burgt en consorten een klein beetje uit de droom helpen. De University College stond stond oorspronkelijk gepland voor 2013. Goed, dat lukte niet. Maar om er nou 2014 boven te zetten getuigt van weinig realiteitszin. Ik droom van harte mee, maar tel er zelf toch graag een jaartje of tien bij op eer dat het hierboven geschetste droomscenario tot leven komt.