Het maakt niet uit of je in dit vak nu wereldwijd, landelijk of regionaal opereert, want wie lang in de journalistiek zit (ik heb er persoonlijk al ruim een kwart eeuw in medialand opzitten) komt vanzelf tot de ontdekking dat het toch vooral een kwestie van gestaag rondjes draaien is met de al dan niet digitale jaaragenda als ijzeren leidraad in de achterzak. Ook komend jaar ‘behandelt’ de gemeenteraad steevast een nieuwe begroting, begroeten we ongetwijfeld een nieuwe Pellè en valt er vast weer een wielrenner van fiets of voetstuk. Ieder nieuw televisieseizoen constateren we dat de ontwikkeling van breedbeeldtelevisie gelijke tred houdt met de uitdijende plofkoppen van Smeets en Van Gelder en in de komkommervolle zomer weet Justine Pelmelay vast een nieuw lichamelijk ongemakje uit te venten om haar zangcarrière uit het slop te trekken. Patty Brard huilt om iets, omroep Max graaft Ronnie Tober op, rayonhoofden komen bijeen om te constateren dat het dooit, de zomer wordt te nat te warm of te kort en onze eigen Gijp relativeert het mondiale schouwspel met de relativerende woorden ‘Die Obamaatje toch… laat gaan joh!’ De jaarkalender, gevuld met evenementen, sporttoernooien, verkiezingen, literaire prijzen en jaarverslagen is eigenlijk altijd hetzelfde… het zijn de variaties op de terugkerende thema’s die het nieuws tot nieuws maken. Neem nou die afgelopen jaarwisseling, die verliep, net als in voorgaande jaren ‘relatief rustig’. Mijn krant deed keurig verslag van vechtpartijtjes en vernielingen, van brandweermensen die bij hun werk gehinderd werden, van spontane vreugdevuren op levensgevaarlijke plekken en van vuurwerkrunderen die beschadigingen opliepen aan ogen, oren of handen als gevolg van geklooi met Poolse knallers. Hetzelfde verhaal dus als vorig jaar, maar dan met kleine varianten, zoals de voetbalkantine van Wieldrecht die schade opliep door een vuurwerkbom en een kledingcontainer bij voetbalvereniging Emma die letterlijk door vandalen is opgeblazen. Been there, seen it, got the T-shirt… over tot de orde van de dag. En die 80.000 klachten dan bij het vuurwerkmeldpunt van GroenLinks? Ach dat rapport raakt half januari ongetwijfeld zoek onder die groeiende stapel vakantiefolders, net als die petitie die ik het jaar daarvoor ondertekende.