Vandaag precies een week geleden legde ik de vraag voor waar, volgens u, het hart van Dordrecht nu echt klopt. U reageerde massaal en een paar van die reacties wil ik u niet onthouden. Uit de meer dan tachtig mailtjes, tweetjes, Facebookberichtjes en zowaar nog een heuse handgeschreven brief, blijkt dat de meeste mensen het Scheffersplein als het ware stadshart beschouwen. Nu ging het mij niet zozeer om die locatie op zich, maar eerder om uw motivatie. Uw verhalen fascineerden mij en ik doe een greep uit de inzendingen. Dordtenaar Sander van der Zee omschreef zijn ‘kloppend hart van de stad’ als volgt: ‘Die ligt op en rond de Damiatebrug, het mooiste stukje Dordt, met prachtig zicht op het karakteristieke Drierivierenpunt en op de oude dame van de stad, de Grote Kerk. Die brug is het centrale punt van mijn jeugd, het eerste dat ik zag als ik de gordijnen open deed. En of het nu regende of de zon scheen, altijd was zij daar… vaak dicht, soms voor schepen geopend, maar altijd gracieus, een welkome toegangspoort naar een prachtige stad.’ Bram van Broekhoven opteert voor ‘die plek waar ooit aanrechtbladen rechtop stonden.’ Hij vindt dat daar een stadsboom met een bankje rondom moet worden geplaatst. ‘Hier heb je zicht op maar liefst vijf straten.’ Hans Spierdijk betreurt het dat het ware stadshart verschoven is naar de Sarisgang .‘Als we nu de Voorstraat midden opknappen en de Visbrug opfleuren, kun je weer een rondje lopen. Dán hebben we een echt stadshart.’ Heel mooi vond ik tot slot de reactie van Goverdina Philips: ‘Het kloppend stadshart zit in je lijf en je gevoel. Het  gebeurt gewoon wanneer  je ergens loopt, zit of staat. Je hart reageert op de omgeving, de gebouwen, het groen, de mensen. Er ontstaat synergie tussen jou en de stad Dordrecht. Wanneer je goed luistert dan krijg je zelfs een roffel terug. Het kloppend stadshart neem je met je mee zolang je leeft in en met Dordrecht.’
Omdat ik zoveel prachtige reacties heb gekregen kom ik er volgende week nog een keer op terug.