In mijn laatste column van dit jaar wilde ik eens met u terugblikken… nee, niet specifiek op 2013 dat nu bijna achter ons ligt, maar ook op de jaren daarvoor. In maart komen er namelijk gemeenteraadsverkiezingen aan en dat betekent dat al die colleges van burgemeesters en wethouders in stad en regio nog maar een krappe drie maanden te gaan hebben. Ik wil het vandaag even bij Dordt houden en stel mijzelf de vraag: hoe heeft het Dordtse college het eigenlijk gedaan? Mijn antwoord is… héél behoorlijk. Wacht even, iedereen die de afgelopen jaren in de oppositie zat en nu licht begint te tandenknarsen krijgt van mij vijf minuten te tijd om stoom af te blazen. Beschuldigt u mij rustig van welke politieke voorkeur dan ook, maar ik blijf toch écht bij mijn standpunt en ik baseer mijn conclusie niet op mijn persoonlijke politieke denkbeelden. Nee, óók, of misschien zelfs juist los daarvan, heeft dit college, bestaande uit drie BVD-wethouders, een VVD’er en een CDA’er, in mijn ogen ruimschoots voldoende gefunctioneerd in een periode dat het, vooral in economisch opzicht, nou niet bepaald mee zat. De kracht van dit college zat hem volgens mij in een gezonde dosis werklust, pragmatisme, zichtbare liefde voor de stad en een hoge mate van laagdrempeligheid. Het wethoudersteam kon snel ‘schakelen’ en dus knopen doorhakken (mede natuurlijk dankzij een comfortabele meerderheid binnen de gemeenteraad) en er was weinig onderling gezeur, want kennelijk kon men goed met elkaar opschieten. De vijf wethouders waren verder over het algemeen behoorlijk ‘zichtbaar’ (altijd aanwezig bij gebeurtenissen en evenementen in de stad) en makkelijk aanspreekbaar. Dat laatste is belangrijk, want ik heb het gevoel dat er écht naar de burger geluisterd werd. En dat er dan ook wel eens besluiten genomen werden die u of mij niet zinnen… tja, dat hoort er nu eenmaal bij. Eerlijkheidshalve moet ik er bij vermelden dat er door dit college ook punten zijn gescoord (oplevering filmhuis, Energiehuis, Sportboulevard, verbouwd museum) als gevolg van goed voorbereidde aanvalsopzetjes van eerdere colleges, maar zo werkt dat nu eenmaal in de politiek… de fundamenten van langlopend beleid zijn meestal al door voorgangers gelegd.