Ruud Lammers haalt de laatste tijd vaak de krantenkolommen en volgens mij vindt hij dat helemaal niet vervelend. Media-aandacht, ja zelfs negatieve aandacht is immers óók publiciteit en bekendheid levert altijd wel weer een paar stemmen op. ‘Ze kunnen beter over mijn fiets lullen dan andersom…’ hoor ik hem nog nét niet hardop denken.
Stemmen heeft Lammers straks nodig omdat hij op 18 maart, onder de vlag van ‘Nederland Lokaal’ meedoet aan de verkiezingen voor Provinciale Staten. Ik ken Lammers, politicus te Papendrecht en voorman van zijn zelf opgerichte partij Onafhankelijk Papendrecht, niet persoonlijk, maar ik volg hem op de voet en ben een van de ‘ontvangers’ van zijn onafgebroken stroom aan persberichten, manifesten, protestbrieven en (zo nu en dan) scheldkanonnades. Eigenlijk ben ik niet zo’n voorstander van het populistische en soms opruiende toontje dat hij zowel schriftelijk als verbaal hanteert, al moet ik eerlijkheidshalve wel erkennen dat zijn onparlementaire taalgebruik soms ‘spekkie voor het bekkie’ van deze columnist is. Toch vind ik dat mensen elkaar, binnen de politieke arena met enige hoffelijkheid dienen te benaderen. Niet voor niets spreken raads-, staten- en kamerleden elkaar niet rechtstreeks, maar altijd ‘via’ de voorzitter aan, om zodoende professionele afstand te kunnen waarborgen. Toch heb ik ook een heimelijke zwak voor Lammers, omdat hij nooit en te nimmer beroepspoliticus maar altijd ‘activist’ gebleven is en zijn emoties komen zelden of nooit ‘geacteerd’ op me over. Wél vind ik hem een beroepsopportunist die, als gevolg van oogkleppen, herhaaldelijk op het verkeerde paard wedt. Dat deed hij eerder al door een samenwerking aan te gaan met de Dordtse onbenullenpartij WEK, die het momenteel als webform (wekdordrecht.nl) overigens niet eens zo beroerd doet. Trouwens, waar is die Diana Kensenhuis toch gebleven? Is zij soms naar Spanje afgereisd om het imperium van Sinterklaas, van binnen uit, uit te hollen?
Lammers springt nu ook nog eens in het zadel bij de moeder, sorry aartsvader van alle nitwitten van politiek Nederland, namelijk Hilbrand Nawijn, die zichzelf opnieuw heeft uitgevonden als lijsttrekker van Nederland Lokaal. Op dát paard zou ik nooit wedden, zelfs niet als alle andere paarden de hik hadden.