Een column die ik onlangs schreef over de huurverhogingen in de Drievriendenhof maakte dusdanig veel bij u los dat ik niet anders kan dan er op terug te komen. In die column schetste ik een beeld van de ‘verwording’ van dat ooit zo gezellige winkelcentrum tot de kille passage (eigenlijk niets anders dan een soort fuik richting Primark) die het nu geworden is. De meeste van de vele tientallen reacties die ik ontving, gingen over het feit dat veel Dordtenaren De Drievriendenhof in z’n huidige vorm als een totale mislukking beschouwen. Het is me wel duidelijk geworden dat de inwoners van deze stad ernstig terugverlangen naar de Drievriendenhof ‘ouwe stijl,’ namelijk een winkelcentrum met niet alleen een gemêleerd aanbod, maar vooral ook een winkelcentrum met sfeer. Dat herken ik wel, want in de oorspronkelijke Drievriendenhof (destijds nog gevuld met een slager, een groenteboer, een viszaak etc.) kwam ik zo’n beetje dagelijks, terwijl ik de passage in zijn huidige vorm vooral mijd… het is er namelijk tochtig en onpersoonlijk en dat nodigt niet uit om er even stil te staan voor een praatje. Dordtenaren hebben, zo durf ik te concluderen, behoefte aan een combinatie van het volgende: een overdekte versmarkt die tevens als ontmoetingspunt fungeert. Dát gaat de Drievriendenhof natuurlijk nooit meer worden, want  die is immers, mét de komst van die Ierse kledingboer, volledig ‘gestript’ van alle gezelligheid en ik kan me niet voorstellen dat er ooit nog iemand op de gedachte gaat komen om die tochthal weer in de oude luister te gaan herstellen. Maar ‘elluk nadeel heb ze voordeel’ om maar eens een te jong gestorven filosoof uit Betondorp te citeren. Het V&D-pand is de ideale locatie voor een écht vriendelijke ‘veelvriendenhof.’ Ik zie het écht voor me: een versmarkt, cafeetjes, terrasjes, sieradenwinkeltjes, exotische haphoekjes, muzikanten en kunstenaars die hier ‘hun ding’ doen, stadsdebatten en promotiestands voor de Dordtse musea, Kunstmin en Bibelot. Dit gebouw heeft alles in zich om een waarlijk sfeervol hart van de stad te kunnen worden. Het lijkt me een mooie uitdaging voor de gemeente om hierin het voortouw te nemen.