Regels zijn regels en die gelden voor iedereen. En ook al is dat een waarheid als een koe, toch heb ik gevoelsmatig moeite met het feit dat de gemeente besloten heeft dat de bewoners van een huis aan de Singel hun zonnepanelen (die er al rum een jaar op zitten) van het dak moeten halen. Dat huis staat namelijk in, zoals dat officieel heet, ‘beschermd stadsgezicht’ en in dat stukje Dordt mogen zonnepanelen op het dak nu eenmaal niet vanaf de straat zichtbaar zijn. De welstandscommissie (u weet wel, dat clubje dat haar slakken het liefst met zoveel mogelijk zout consumeert) gaf een jaar geleden aan dat die dingen lelijk zijn, maar eerlijk gezegd zie ik dat zelf anders. Tijdens een recente vakantie op Ameland, ontwaarde ik zonepanelen op nagenoeg de helft van alle monumentale boerderijen aldaar en nu ben ik echt de laatste om te beweren dat die blauwe vlakken een lust voor het oog zijn, maar na een tijdje ga je er wél gewoon aan wennen. Die boerderijen op Ameland vind ik, ondanks die dakpanelen nog steeds prachtig en eerlijk gezegd vind ik dat ook voor dat monumentale pand op de Singel gelden. Daarbij komt dat ik als inwoner van deze stad, gezien het nut van zonne-energie, best wel bereid ben om me niet aan die dingen te storen. Integendeel zelfs… ik krijg er juist een heel positief gevoel bij en ik vermoed dat ik niet de enige Dordtenaar ben die daar zo over denkt. Ik stoor me trouwens ook niet aan die veel prominenter aanwezige grijze kubus bovenop het, vlak naast dat huis gelegen Kunstmin. Dankzij die uitbouw kan de schouwburg nu producties op de planken zetten die hier voorheen onbereikbaar waren en ook daarvoor lever ik graag een stukje ‘eye-candy’ in. Regels zijn regels… tuurlijk, maar van onze, zelf opgelegde regels hoeven we toch ook weer geen slaaf te zijn? Het is gewoon een kwestie van keuzes durven maken. Die keuze, tussen esthetiek en milieu, is volgens mij snel gemaakt. Het zou de gemeente gesierd hebben als men hier wat meer lef getoond had.