Vandaag drie kunstwerken in één column. Laat ik eens beginnen met dat prachtige ‘De Vechtenden’ van Hans Petri. Dat werk staat al sinds 1962 op de Noordendijk… alleen is de plek natuurlijk niet meer de plek die het ooit was, want die stoeiende kinderen hoorden toch min of meer bij het onlangs gesloopte Gemeentelijk Lyceum. Natuurlijk zou het beeld er kunnen blijven staan, want op het nu lege stuk grond van het voormalige scholencomplex verrijst over een tijdje een compleet nieuw woonwijkje. Toch denk ik dat Petri’s meesterwerk beter tot zijn recht zou komen in een schoolomgeving; het Leerpark wellicht of, zoals ik eerder al eens suggereerde, op de kop van de Museumstraat (tegenover het Arend Maartenshofje) nabij de Leonardoschool.
Het tweede kunstwerk waar ik het met u over wil hebben is het Mobilarium van Bruno Mertens uit 1972. De oudere lezers weten ongetwijfeld waarover ik het heb: het is dat imposante gevaarte met die draaiende betonbalken, dat tientallen jaren op het terrein van Drechtwerk aan de Kamerlingh Onnesweg stond. In de brievenrubriek van mijn krant las ik dat Ron de Deugd (de man die mij enkele jaren geleden attent maakte op de ‘demontage’ van het Mobilarium) het idee oppert om dit kunstwerk, dat momenteel ergens in opslag ligt, te laten verrijzen voor de deur van het Energiehuis. Ik sluit me volledig bij dat idee aan, al vind ik dat dit indrukwekkende ding op de kop van Stadswerven óók niet zou misstaan.
En dan is er óók nog dat beoogde beeld van Willem van Oranje, dat ons door de een of ander stichting en het gemeentebestuur zo fanatiek door de strot geduwd wordt. Zoals ik eerder al voorspelde is de keuze gevallen op het ontwerp van Arie Schippers. Over een jaar (om precies te zijn op 19 juni) staat er op de hoek van het Statenplein en de Hofstraat een klein, ietwat mistroostig kijkend groen mannetje met een hondje aan zijn voeten. Daar komt vast een bordje bij met de uitleg dat dit sneue kereltje, in de volksmond al ‘Kermit’ genoemd, toch écht ‘onze’ Vader des Vaderlands is.