Hij is vér over de tachtig en zit op een bankje voor de seniorenflat in Sterrenburg. Ik kom daar regelmatig aangezien mijn moeder daar woont en dus begroet hij me als een oude bekende. ,,Heb je dat Nationale Hitteplan gelezen?’’ vraagt hij me. Ik knik ontkennend. ,,Ik weet dat het vanaf nu van kracht is, maar om zoiets nou helemaal te gaan lezen?’’
De oude man haalt een paar velletjes papier tevoorschijn en toont me die met plechtige blik. Dan zegt hij: ,,Dat had je beter wél kunnen doen, want er staan belangrijke tips in die je leven kunnen redden.’’
Terwijl hij me doordringend aankijkt, vraag ik me af of hij nou een grap maakt of niet. Dan vervolgt hij zijn relaas. ,,Weet je wat? Ik lees er wel een paar voor, dus eh… vergeet vooral geen aantekeningen te maken. Daar gaat ‘ie dan: drink voldoende… ook als je géén dorst hebt. Draag dunne, luchtige kleding. Ga niet in de volle zon zitten, maar kies een schaduwrijk plekje uit. Doe je boodschappen bij voorkeur ’s ochtends of ’s avonds als het minder heet is. Slaap niet onder een warme deken en draai de radiator in je slaapkamer nooit voluit open. Geintje… dat laatste heb ik er zelf bij verzonnen. Ik heb er trouwens nog een paar bedacht en meteen maar even doorgemaild naar het RIVM. Wil je die ook horen?’’ Natuurlijk wil ik dat.
Hij draait zijn papiertje om en leest verder: ,,Loop als hoogbejaarde bij 30 graden of meer géén marathons. Ziet u een berg, fiets daar dan vooral niet tegenop. Draag geen handschoenen en wollen mutsen en dans niet de horlepiep. Oh ja, en als laatste… wind je vooral niet op over overbodige lijstjes van het RIVM. Hoewel? Dat laatste lukt niet meer, want dat deed ik namelijk wél, toen ik al die achterlijke tips las. Ik word verdorie over anderhalve maand negentig en ik heb al héél wat lange warme zomers en koude winters overleefd zonder dit soort debiele adviezen van het ministerie. Kun je daar nou niet eens een column over schrijven?’’
Belofte maakt schuld.