Stel nou, dat ik een column zou schrijven over Dordtenaar Kees Klok? Waar zou die column dan over gaan? Over Kees Klok de leraar misschien, die zowel mijn vrouw als mijn dochter in hun jaren op de middelbare school oprecht wist te inspireren en ze, misschien wel ongemerkt, nou nét dat duwtje in de juiste richting gaf dat ze destijds nodig hadden om hun eigen toekomst te bepalen? Of zou ik toch liever schrijven over Kees Klok de historicus die zo nu en dan wat geschiedkundige hiaten in mijn bovenkamer opvult? Misschien zou ik het moeten hebben over Kees Klok de dichter, die me op de een of andere manier toch altijd wel weer weet te raken of op z’n minst ‘aan het denken’ zet? Ik kan natuurlijk ook Kees Klok de Griekenland-kenner voor het voetlicht brengen die mij, vaste luisteraar van Met Het Oog Op Morgen, al meer dan eens de nodige duiding verschafte als ik door die Helleense olijfbomen het bos niet meer ontwaarde. En oh ja, dan vergeet ik nog het belangrijkste, namelijk de prozaïst Kees Klok, die mij enkele weken geleden al de proefdrukken toestuurde van het boek dat hij gisteren in café Visser presenteerde en waarvan ik het eerste exemplaar in ontvangst mocht nemen. Dat boek heet ‘Met gemengde gevoelens op reis’ en eigenlijk is dat een dagboek met tussenpozen… of beter gezegd een verzameling brieven die hij, zijn in 2007 overleden echtgenote Stella, als het ware postuum toestuurt. Die brieven gaan over héél veel verschillende dingen: over zijn reizen naar Griekenland bijvoorbeeld (het land van Stella) en over, soms bijzondere, soms juist alledaagse beslommeringen op en rond ons ‘eigen’ eiland. Wat Klok gedaan heeft is zijn diepste zielenroerselen alsmede zijn soms ontnuchterende observaties delen met de liefde die hem te vroeg ontviel en wij, de lezers dus, mogen daarvan deelgenoot zijn. En ja… dáár moet die column dus over gaan, want het leverde een prachtig boek op dat ik u vanaf deze plek van harte wil aanbevelen. Wat is er immers mooier dan een geschenk onder de kerstboom dat uit liefde geboren is?