FC Dordrecht-directeur Hans de Zeeuw noemde het ‘een grote opening in het debat’ en de driftig twitterende aanhang bracht het naar buiten als zou het gemeentebestuur de deur nu weer op een kiertje hebben gezet. Eén supporter schreef : ‘Het plan gaat de verlenging in’ en een andere concludeerde: ‘Het is nu 1-1- en er zijn nog minstens 30 minuten te spelen.’ Deze totaal verkeerde interpretatie van feiten is gewoonweg pijnlijk, want feit is en blijft dat de door een aantal partijen ingediende waterverf-motie (die dinsdag door de Dordtse gemeenteraad werd aangenomen) wederom louter valse hoop wekt. Er komt simpelweg géén gemeentelijke garantstelling voor de vernieuwbouw van het stadionnetje aan de Krommedijk. De motie verplicht de gemeente hooguit om een tóch al gewenste opknapbeurt van het sportpark (waar de FC, samen met een aantal amateurverenigingen, gevestigd is) nog eens nader onder de loep te nemen. Die broodnodige opknapbeurt – maar dat was eigenlijk al bekend- zal er ook vast wel komen, maar naar de eveneens broodnodige ‘vernieuwbouw’ van het stadion gaat toch écht, zo mag nu toch wel duidelijk zijn, geen enkele gemeentelijke aalmoes.
Is dat de doodsteek voor FC Dordrecht? Laat ik het zo zeggen: de club heeft de financiële huishouding (dankzij onverbiddelijk hak- en snijwerk van De Zeeuw) momenteel aardig op orde en zal ook in de komende jaargang gewoon weer meedoen aan de kunstgras-keukencompetitie. Daaruit degraderen is dit seizoen immers (en vermoedelijk ook volgend seizoen) niet mogelijk. Kortom, meedoen blijft voorlopig wel degelijk een optie, zij het dan met een houtje-touwtje-begroting en dito voetbal. De club moet het immers doen met een elftalletje aan (vaak ‘beschadigde’) ‘stray cats’, die FC Dordrecht hooguit beschouwen als een strohalm om in het proefvoetbal actief te worden (of te blijven). Wie aan de Krommedijk onverhoeds wél boven het toch al kortgeschoren maaiveld uitsteekt ziet een jaartje Dordt als een opstap naar iets beters.
Uit de motie maak ik op dat alle partijen vinden dat de club ‘een toegevoegde waarde’ heeft. Ja hoor, tuurlijk… met woorden van die strekking heb ik vroeger wel eens een verkering uitgemaakt.