Met de waterbus naar Rotterdam en terug. Ik doe het wel eens, maar louter voor de lol. Dat vaartochtje maakt dan als het ware onderdeel uit van een tóch al ontspannen dagje Rotjeknor. Ik ga dus nooit eh… ‘werkgerelateerd’ met de waterbus naar de Maasstad. Waarom niet? Omdat het me allemaal te lang duurt. Een uur op zo’n boot, hoe plezierig ook, is best leuk voor een keertje, maar niet voor elke dag. Waarom ik dit opschrijf? Ten eerste omdat ik wil weten of ik nou de enige ben die er zo over denkt, maar ook omdat ik probeer te achterhalen waarom personenvervoer over water (over de wat langere afstanden dus) hier nooit een knetterend succes geworden is. Dat baseer ik op het gegeven dat ‘nieuwe’ kandidaten voor deze vorm van openbaar vervoer tot op heden niet bepaald in rotten van drie stonden te dringen om de over twee jaar aflopende concessie over te nemen. Ja, inmiddels hebben zich dan eindelijk twee vervoerders gemeld, onder wie de huidige exploitant (die er juist mee wilde stoppen) maar dát komt omdat de provincie nu méér centjes biedt en minder ‘harde’ eisen stelt. De nieuwe vervoerder (en dat kán dus gewoon weer de oude zijn die er weer brood in ziet) hoeft vanaf 2022 in de daluren minder vaak of soms helemaal niet meer te varen en ook wordt de maximum vaartijd tussen Rotterdam en Dordrecht ‘verlengd’ naar 75 minuten, waardoor op dit traject meer haltes kunnen worden toegevoegd, wat commercieel een stuk aantrekkelijker is. Het gevolg daarvan is wél dat de vaartijd tussen Dordt en Rotterdam nóg verder toeneemt en volgens mij zou dát nog wel eens een probleem kunnen opleveren. Forenzenvervoer over water werkt volgens mij vooral goed op relatief korte trajecten… tussen Dordt, Zwijndrecht en Papendrecht bijvoorbeeld. Is sneller varen dan de huidige 40 kilometer per uur dan misschien de oplossing? Volgens mij kán en mág dat wel, maar alleen als er méér personeel aan boord is. Daar hangt natuurlijk óók weer een prijskaartje aan en eerlijk is eerlijk, de waterbus ís al duurder dan de trein.