,,Hoi Mary, hoe is het met je man?’’ Tijdens het uitlaten van Blafmans kom ik de echtgenote tegen van Ad Kleinjan (71), die begin december van het vorig jaar, tijdens het bezorgen van kranten in de wijk Dordtse Hout, met zijn fiets keihard onderuit ging, waarbij hij diverse botbreuken opliep. Mary, meestal nogal optimistisch van aard, kijkt me sombertjes aan en zegt: ,,Niet zo best eigenlijk. Hij is nog steeds in Parkstaete en het herstel verloopt moeizaam. En nu mag ik hem, vanwege het coronavirus nog maar mondjesmaat opzoeken, dus hij verveelt zich daar een ongeluk. Door dat virus mag hij bijvoorbeeld met zijn rolstoel niet meer even het ASZ binnen rijden, waar altijd nog wel een beetje levendigheid was, dus hij brengt noodgedwongen veel tijd op zijn kamertje door.’’
Mary (65) zelf nog actief in de thuiszorg vertelt me verder dat ze het financieel momenteel ook even niet makkelijk hebben. ,,Omdat Ad momenteel natuurlijk niks binnen brengt en ik er nu dus alleen voor sta is het sappelen geblazen. En ook kom ik tijd te kort, want ik wil er natuurlijk voor hem zijn, maar we hebben ook de hondjes nog waar ik voor moet zorgen, dus nóg meer uren maken in de thuiszorg zit er echt niet in. Het duurt trouwens nog maanden voordat Ad weer thuis kan komen en het is maar de vraag of hij dan überhaupt nog iets kan doen. Trouwens, áls hij dan nog steeds in een rolstoel zit moet ons huis óók nog aangepast worden, dus alles bij elkaar zie ik het momenteel even niet al te rooskleurig in.’’
Bij het afscheid beloofde ik Mary om in mijn column van vandaag de schijnwerpers even op haar en haar man te richten. En dus wil ik u , beste lezers, vragen om Ad een bemoedigend kaartje te sturen. Het adres is Parkstaete, Albert Schweitzerplaats 3, 3318 AS, Dordrecht (afdeling 3, kamer 6). U mag uw steunbetuigingen ook naar mij mailen, dan print ik ze uit en overhandig ik ze persoonlijk aan Mary. Alvast bedankt.

PS: deze column is overigens alweer enkele weken oud. Ad heeft veel kaarten mogen ontvangen.