Er is een mooie term voor… nou ja, in het Engels dan, maar zo’n beetje alle ‘deskundo’s’ die ik in de televisietalkshows dag in dag uit zie aanschuiven, gebruiken hem. Die term heet ‘social distancing’ en eh… ik kom tot de ontdekking dat ik daar weinig talent voor heb. Erger nog, afstand houden maakt me droevig en chagrijnig. Natuurlijk zal ik me keurig houden aan alle instructies die wetenschappers en beleidsmakers momenteel over ons uitstrooien; ik werk vanuit huis (dat deed ik trouwens tóch al een jaar of tien), Ik hou op straat anderhalve meter distantie tot anderen en geef dus even geen handjes, zoentjes en knuffels, ik was zo’n beetje elk uur uitgebreid mijn handen, ik kijk trouw, maar met groeiende tegenzin naar ‘Corona-nieuws’ op de kijkbuis en ik hamster principieel niet omdat ik dat asociaal vind jegens de mensen in de zorg die ’s avonds met lege schappen geconfronteerd worden. En o ja, ik probeer de zogeheten ‘social’ media zo weinig mogelijk te frequenteren, want in deze barre tijden heb ik nóg minder zin in domoren, respectlozen, dreigers, betweters, complotdenkers en andere gekkies. Maar zoals ik al schreef… ‘social distancing’ maakt me een tikkie droevig. Dat overviel me gisteren, toen ik klaar was met mijn column. Die was vroeg af en vanaf dát moment had ik zomaar ineens een (voor mij ongebruikelijke) lege dag voor me. En ja, natuurlijk waren er nog wel wat huishoudelijke dingetjes te doen, maar daarna was het wel zo’n beetje klaar: géén  theatertalkshows (Kunstmin Live) en Tribute-avonden (‘One Night Only’) om voor te bereiden, geen persbijeenkomsten, geen debatten om te leiden en, het ergste nog, geen lekkere bruine kroeg of voetbalkantine om eens lekker tegen iemand aan te zeuren. Ik mis de handjes, de knuffeltjes, de zoentjes en het gelul om niks achter een bakkie cappuccino. Eigenlijk mis ik wat ik, tot een week of wat geleden, nog zo vanzelfsprekend vond… namelijk mijn eigen bescheiden en routineuze ‘eilandleventje’ zoals het was. Daar ga ik, mocht dit allemaal weer achter de rug zijn, nóg bewuster van genieten dan ooit te voren.