We hebben eindelijk weer een stadsdichter op dit eiland en eh… dat vind ik mooi. Hij heet Juno Rissema: hij is prettig gestoord, charismatisch, origineel in zijn taalgebruik en, wat mij betreft, uitstekend geschikt voor de functie die hij de komende twee jaar gaat bekleden. Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat ik Kees Klok en Peter M. van der Linden mindere keuzes had gevonden, want in mijn ogen maakten ook deze twee taalkunstenaars, zowel vanuit kwalitatief oogpunt als qua persoonlijkheid, minstens evenveel aanspraak op het stadsdichterschap. Dán was deze column precies hetzelfde geweest, alleen met een andere volgorde van namen. Einde verhaal zou je zeggen, maar nee hoor… er is tóch weer gedoe ontstaan; gedoe over de kwaliteit van Juno’s winnende gedicht en gedoe ook over de onpartijdigheid en deskundigheid van twee van de drie juryleden. Het is gedoe dat je kon verwachten als je van een stadsdichterschap een verkiezing maakt. Kennelijk hebben we niets geleerd van die avond in 2010 in de Kunstkerk. In dat jaar zouden ‘we’ (Dordt dus) voor het eerst sinds Jan Eijkelboom weer een stadsdichter gaan benoemen. Ik was die avond de presentator en werd bijna depressief van het feit dat een jury een keuze moest maken uit een heleboel min of meer gelijkwaardige kandidaten die op die avond  ‘een voordrachtje’ moesten verzorgen. Het werd uiteindelijk Marieke van Leeuwen (leuke vrouw, fantastische dichter met een uitstekende ‘performance’ en dus een uitstekende keuze), maar ik lig tot op heden nog wel eens wakker van al die doodongelukkige blikken van de kandidaten die het niet werden. Poezië, zo werd die avond wel duidelijk, kán en mag nooit een wedstrijd zijn en de volgende stadsdichter moet over twee jaar dan ook gewoon, door een achter de schermen opererende commissie van kenners, gevraagd en door het college benoemd worden. Aan het ‘achterafgedoe’ dat nu ontstaan is kan Juno helemaal niks doen. Dat verdient hij niet. Ik ken Peter M. en Kees Klok (beden ‘winnaars’ in hun professie) goed genoeg om te weten dat ze dit van harte met me eens zijn.