Hoe deskundig deskundigen ook mogen zijn, zelfs Mark, Angela, Boris of Donald hebben op dit moment, net als u en ik, geen idee hoe het volgende hoofdstuk in Het Grote Mondiale Coronaboek er uit gaat zien. Wat zo langzamerhand (remember Ikea) wél duidelijk begint te worden is dat er een grens aan ‘de menselijke rek’ zit. Trekt u maar eens héél hard aan een elastiekje, dan begrijpt u precies wat ik bedoel. De vraag is natuurlijk: is die grens na ruim zeven weken bereikt? Ik bedoel… hoe lang kun je, in welk land, of in welke stad dan ook, vasthouden aan een al dan niet ‘intelligente’ lockdown? Wat de exacte houdbaarheidsdatum van menselijk geduld is weet ik niet; dat zal per individu verschillen, maar eh… bankrekeningen hebben natuurlijk óók een houdbaarheidsdatum en ook die is niet voor iedereen hetzelfde. De een (individu, gezin of bedrijf) heeft nu eenmaal meer financiële vet op de botten dan de ander. Wat ik wil zeggen is dat iedereen z’n eigen elastiekje heeft en bij de een zit daar nu eenmaal meer trekkracht in dan bij de ander. Dat de Dordtse weekmarkt gisteren, zij het in aangepaste vorm, weer open ging vind ik prachtig, want ook voor deze ondernemers is het gewoon van het allergrootste belang dat er weer eens wat brood op de plank komt. En ja, ik weet het… dat geldt niet alleen voor marktkooplui, maar laten we nu even geen leed gaan wegen. Natuurlijk hoop ik dat de kappers (al dan niet ‘bemonddoekt’) ook weer snel aan de slag mogen en mijn hongerig hart gaat ook zeker uit naar alle horecaondernemers in stad en streek. Hoe dan ook zie ik de ‘heropening’ van de weekmarkt gisteren als een klein stapje voorwaarts, maar ook als een eh… ‘testcase.’ En dus beste stads- en regiogenoten, laten we er op deze zaterdag nou alsjeblieft geen ‘gezinsuitje’ van gaan maken. Doe er uw broodnodige boodschappen en ga daarna lekker weer naar huis. Laten we dat bijvoeglijk naamwoord ‘intelligente’ bij onze lockdown met z’n allen gewoon waarmaken.