Het kan raar lopen al je een bever bent. Eerst ben je het vlaggenschip van natuurvorsend Nederland en een paar decennia later sta je te boek als een vandalistische waterrat en loop je de kans om overhoop geschoten te worden. Waarom? Tja, omdat bevers nu eenmaal maar twee hobby’s hebben, namelijk héél veel knagen (en dus ook aan dijken en dammen) en eh… nieuwe bevertjes maken. En nu hou ik niet zo van ‘I told you so-columns’ maar laat ik nou toevallig, een jaartje of 30 geleden als verslaggever aanwezig geweest zijn toen de eerste twee bevers in de Biesbosch werden uitgezet. Het journaille moest komen opdraven om kennis te maken met het allereerste beverpaartje van de ‘nieuwe’ Biesbosch. In die ‘ouwe’ leefden trouwens ooit óók al bevers, maar die hebben we met z’n allen in de negentiende eeuw nogal voortvarend uitgeroeid. Die knaagpioniertjes, zo herinner ik me, heetten Moek en Makker en zij zouden de basis gaan vormen voor een nieuwe beverpopulatie in de Biesbosch, waardoor dit (destijds wat ‘ingedutte’) natuurgebied weer een heuse toeristische trekpleister zou worden. Ik herinner me nog goed dat ik op die persbijeenkomst de vraag neerlegde wát er zou gebeuren als de beverpopulatie ál te snel zou groeien, waarop een ‘deskundige’ mij (stadsjochie) ietwat meewarig aankeek en het volgende antwoord gaf: ,,Ach, zó’n vaart zal dat écht niet lopen hoor… er ontstaat vanzelf een biologisch evenwicht.’’ Ik, betontijger dus, nam genoegen met dat antwoord en, eerlijk is eerlijk, de man had aanvankelijk nog gelijk ook, want met Moek en Makker schoot het niet bepaald op qua voortplanting, aangezien Makker de potentie van een gepensioneerde panda had. En dus werd er ene Mieneke bij gezet en die lustte er wel pap van. De rest is geschiedenis: in de Biesbosch bevinden zich nu ruim 300 bevers die op staatskosten met toeristen lopen te sjansen, maar ondertussen de hele klerezooi aan gort knagen waardoor wij stadsratten straks zandzakken voor de deur moeten zetten. En dus gaan we ons eh… eigen ‘biologisch evenwicht’ creëren… met geweren. Bah.