Het is alweer bijna drie jaar geleden dat de Kiltunnel haar veertigste verjaardag vierde. Volgend jaar begint het groot onderhoud van deze 406 meter lange wegverbinding (onder de de Dordtsche Kil) tussen Dordt en de Hoekse Waard en da’s op zich mooi nieuws natuurlijk. Tóch zit het me behoorlijk dwars dat de Kiltunnel vandaag de dag nog altijd niet gratis is voor autoverkeer. En dat zeg ik niet eens vanwege mijn eigen portemonnee, want ik rij er eigenlijk zelden doorheen, maar ruim vier miljoen mensen per jaar doen dat wél en je zou dus zeggen dat de tunnel inmiddels alweer lang en breed ‘afbetaald’ had moeten zijn. Al die tolmuntjes zijn immers goed voor een jaarlijkse opbrengst van, pak hem beet, zeven miljoen euro. Maar wat blijkt… de exploitatie van de Kiltunnel blijkt, tot op heden elk jaar zo’n acht miljoen euro te kosten en dus moet er geld bij. Eigenlijk moet ik het anders zeggen: de exploitatie op zich kost jaarlijks een miljoentje of drie, maar elk jaar gaat er héél veel geld naar het terugbetalen van de diverse (fiks rentedragende) leningen die bij de oprichting van de tunnel zijn afgesloten. Zo’n vijf miljoen per jaar moet daarom momenteel worden ‘opgehoest’ door onder andere de provincie  (50 procent), Dordrecht (42 procent), Binnenmaas (6 procent) en Strijen (2 procent). Althans… tót aan 2020 dus, zo hadden financieel ‘experts’ ooit ‘voorgerekend.’ Vanaf dit jaar hád die tunnel dus wel een keer gratis toegankelijk kunnen zijn, maar nee hoor… de nu komend renovatie gaat maar liefst 20 miljoen euro kosten en om dát dan weer te bekostigen blijft de Kiltunnel dus voorlopig een eh, ‘til’, sorry… toltunnel. Waarom dat cynische toontje in mijn vorige zin? Simpel… toen de tunnel in 1977 in gebruik werd genomen luidde de bestuurlijke belofte toch écht dat het ding na 15 jaar volledig tolvrij zou zijn. Terugkijkend op 43 jaar Kiltunnel kun je dus rustig spreken van eh… mismanagement. Of is dat een té nette omschrijving voor financieel prutswerk?

Afbeelding: de Kiltunnel vanaf ’s Gravendeel (bron: Wikipedia)