Laten we eens een potje gaan twisten over smaak. Wacht even, kán dat eigenlijk wel? Het aloude gezegde luidt immers: ‘over smaak valt niet te twisten’ en in de digitale spreekwoordenwoordenboeken (leuk woord trouwens, al moet je er geen ouwe Rutte bij drinken) kom ik verschillende definities van deze tegeltekst tegen, zoals: ‘niet iedereen vindt dezelfde dingen mooi’ en ‘over smaak moet men geen ruzie maken.’ Nu ben ik van nature geen ruziezoeker, maar ik heb in mijn jonge jaren – meestal in de kroeg – toch écht wel eens heftige woordenwisselingen gehad over ‘smaakdingetjes’, al werden die uiteindelijk meestal wel weer afgeblust met een biertje. Zelf ben ik bijvoorbeeld ernstig allergisch voor teksten van John Ewbank, Boeddhabeelden in voortuintjes van nieuwbouwwijken, Jandino Asporaat, Nederlandse speelfilms met de woorden ‘Alles’, ‘Liefde’ en ‘Verliefd’ in de titel en wielerverslaggevers die té graag ‘linkeballen’ zeggen en die een blik op de staart van het peloton áltijd gepaard doen gaan met het zinnetje ‘u ziet hier de achterkant van het gelijk.’ Met het vorderen der jaren zijn mijn allergieën echter tot hooguit ergernisjes verworden en daarbij komt dat ik me donders goed realiseer dat ik zelf óók niet bepaald ‘The King of Good Taste’ ben. Tijdens het koken mag ik bijvoorbeeld graag met Koos Albers meeblèren, ik beschik ik over crocs in commandokleuren, ik ben een ‘sucker voor’ actiefilms met Sylvester Stallone, je kunt mij wakker maken voor een patatje pinda van John en nog altijd krijg ik een brok in mijn keel als ik Tammy Wynette ‘Stand by Your Man’ hoor zinge
U las een tè lange aanloop naar waar ik het eigenlijk over wil hebben, namelijk over dat ietwat maf-kitscherige hogeschool-gebouw dat op het Leerpark moet verrijzen… u weet wel, dat ding met die koperkleurige jurk aan. Het idee is gejat, het ontwerp ‘schreeuwt’ ten onrechte theateropleiding en de vorm is totaal niet ‘afgestemd’ op de rest van het Leerpark. Maar tóch… toch vind ik het mooi. Zó. En nu u weer.