Ongeveer elf jaar oud moet ik geweest zijn toen ik ‘m voor het eerst zag, die auto… hoog op die paal. Was het nou een Volkswagen Kever of herinner ik me dat verkeerd? Hoe dan ook, het maakte indruk; in een stad waar zóiets kan wil ik eigenlijk best wel wonen, zo besloot ik voor mezelf… ik was ‘om’, zeg maar. En dát terwijl ik thuis maanden achtereen zo vreselijk geprotesteerd had tegen die voorgenomen verhuizing van Hoogvliet naar Dordrecht. Maar ja, als kind heb je nu eenmaal niks te vertellen als je ouders besluiten om elders een nieuw bestaan op te bouwen. Mijn vader zaliger, destijds werkzaam als ambulanceverpleegkundige ‘op Zuid’, kon in Dordrecht (nooit van gehoord) aan de slag als hoofd van de ambulancedienst en dat aanbod, in combinatie met een, nog te bouwen, heuse eengezinswoning in de kersverse nieuwbouwwijk Sterrenburg was, in de ogen van mijn destijds nog jonge ouders, natuurlijk in alle opzichten een verbetering ten opzichte van ons krappe flatje met uitzicht op de pijpen van Perni
Hoe ik op dit verhaal kom? Tja, eigenlijk vanwege dat Mobilarium… u weet wel, dat bewegende kunstwerk dat vroeger bij de DSW stond, maar inmiddels alweer jaren ligt te verpieteren in de een of andere gemeentelijke opslagloods. Ik moest aan het Mobilarium denken toen ik in mijn krant las dat ‘Rickey’, een vergelijkbaar kunstwerk (eveneens bestaande uit bewegende platen) onlangs weer is teruggeplaatst op het Rotterdamse Binnenwegplein. Da’s mooi natuurlijk, maar ineens realiseerde ik me dat ik het Mobilarium als kind minstens zo stoer vond als die auto op die paal. Eigenlijk was die reclame-uiting óók een soort kunstwerk in de openbare ruimte. En zo eindig ik mijn column dit keer met vooral vragen. Ten eerste: komt dat Mobilarium ooit nog eens terug en zo ja, waar dan? En ten tweede: zijn er lezers die mij meer informatie kunnen verschaffen over die mysterieuze auto op die paal?