Beginjaren tachtig bracht ik, uitgeloot voor de journalistenschool, een jaartje in Londen door. Het werd een gedenkwaardig jaar, gevuld met voetbal (Spurs), met concerten (gek van ska), met musea (toen nog gratis) en met excursies naar krantenredacties en de daaraan ‘gerelateerde’ pubs op Fleetstreet. In dat heerlijke jaar raakte ik óók nog eens gefascineerd door Speakers Corner in Hyde Park. Soms uren achtereen luisterde ik daar naar uiteenlopende types die, meestal geposteerd op een ouwe zeepkist, hun visie op de wereld te berde brachten. Dáár kwam je soms vermakelijke complotdenkers tegen die je tegenwoordig zo’n beetje onder elk corona-gerelateerd verhaal aantreft op de Facebookpagina van deze krant. Neem nou dat artikel over dat Heerjansdamse restaurant ’t Waaltje, dat afgelopen vrijdagavond, op last van de Veiligheidsregio, gesloten werd omdat daar zestien mensen, onder wie vermoedelijk negen personeelsleden en drie gasten, besmet bleken te zijn met Covid-19. Het artikel is niets meer of minder dan een weergave van feitelijkheden, maar zelfs die worden tegenwoordig weersproken of betwist, simpelweg omdat ze hen niet bevallen. Zo noemen sommigen de sluiting overdreven omdat ze, en ik citeer, ‘corona helemaal geen probleem vinden.’
Toen ik, na mijn jaartje Londen, uiteindelijk wél werd toegelaten tot de journalistenschool leerde ik onder andere het volgende: ‘Facts are sacred, opinions are free.’ Die stelling onderschrijf ik nog altijd, ware het niet dat de ‘zeepkistredenaars’ van Speakers Corner vandaag de dag via de sociale media een gevaarlijk groot publiek aan ‘bubbelgenoten’ bereiken, die uit al die bijeengesprokkelde google-opinies en halve waarheden een helemaal niet zo vermakelijke legitimering van hun burgerlijke ongehoorzaamheid ontlenen. Nu mag iedereen, wat mij betreft, denken en vinden wat hij of zij wil… of je nou Lange Frans, Doutzen Kroes of  Truus uit de Korte Breestraat heet, maar de realiteit is en blijft dat corona geen geloof is: uw keuze om dit virus te bagatelliseren of te ontkennen kan een ander namelijk het leven kosten. Da’s geen mening, maar een feit.