Ja, ik weet het… ’t is misschien wat kort door de bocht, maar als ik de conclusies van een onderzoeksbureau over de jeugdzorg in deze regio in een paar woorden samenvat staat er eigenlijk dat er in deze branche té veel met geld gesmeten is.
Dat klinkt misschien wat onaardig, maar feit is dat de Service Organisatie Jeugdhulp (SOJ) te kampen heeft met een budgetoverschrijding van bijna 12 miljoen euro, waardoor de gemeenten in de Drechtsteden nu ernstig moeten gaan bijpassen.
Hoe dat allemaal zo ver kon komen? Tja, ik denk dat daar meerdere oorzaken aan ten grondslag liggen. Allereerst natuurlijk de gevoeligheid rondom kinderproblematiek, die in deze regio misschien nog wel extra gevoelig ligt vanwege Rowena, ofwel het meisje van Nulde in 2001.
Naar aanleiding van een andere tragedie (Savannah in 2004) werd een medewerker van een voogdijinstelling vervolgd wegens een, en ik citeer, ‘verondersteld nalaten om gepaste zorg te verlenen waardoor de moeder en stiefvader dit meisje konden ombrengen.’ Ik kan me dan ook best voorstellen dat medewerkers van jeugdzorg soms wellicht wat ál te ruimhartig omsprongen met hulpaanvragen.
Goed bedoeld, dát wel, maar wellicht ook té veel ‘gedreven’ door de angst om ooit nog eens te falen. Toch denk ik dat die budgetoverschrijding ook deels aan onkunde te wijten is. Het is immers nog niet eens zo héél lang geleden (2015) dat het Rijk een groot deel van de jeugdzorg in dit land als het ware over de gemeentemuren gooide. Simpel gezegd, de jeugdzorg werd zomaar ineens ‘het pakkie an’ van gemeentes die natuurlijk tijd nodig hadden (en hebben) om in dit werkveld, zowel inhoudelijk als financieel, voldoende expertise op te bouwen.
Daarbij komt dat gemeentes en hulpinstanties kennelijk óók nog moeten leren dat er, ja zelfs in deze gevoelige ‘tak van sport’, grenzen aan de zorg zitten. Zaken bijvoorbeeld als huiswerkbegeleiding, examentraining en hulp bij dyslexie zijn die grens voorbij.