Niks mis met pragmatisch handelen en ook niet met wensvol denken… als thuis de whisky op is dan lust ik ineens wél vieux en toen ik ooit lang geleden met mijn Lelijke Eend langs de weg stond vanwege een gebroken v-snaar, ‘soebatte’ ik een panty bij m’n vriendin los. ,,Uittrekken dat ding, anders komen we nóóit thuis.’’
Maar aan pragmatisch handelen en ‘wishfull thinking’ zitten ook grenzen natuurlijk… ik bedoel: gaan we in deze stad nou écht toezichthouders uitrusten met een wapenstok omdat dit in deze barre coronatijden, waarin nu eenmaal niet iedereen zich aan de (soms wel érg vrijblijvende) voorschriften houdt, zo prettig uitkomt? Ik snap die gedachte op zich wel, alleen deugt ‘ie niet. Toegegeven, we  kampen in dit land (als gevolg van ‘politieke keuzes’) al sinds jaar en dag met een chronisch tekort aan politieagenten en dus had iemand zomaar ineens bedacht om de dienders wat assistentie te verlenen in de vorm van stadswachten. Jawel zo noemden we ze destijds in Dordrecht, de stad waar het in 1988 allemaal begon. Alleen was dat experiment, laat ik het maar gewoon zeggen, nou niet bepaald succesvol: de eerste stadswachten waren communicatief zwak, richtten zich vooral op ‘makkelijk scoren’ bij parkeerterreinen en hadden meer oog voor ‘de letter’ dan voor ‘de geest’ van de wet. Ondanks dat zijn we er, louter vanwege de centen (goedkoper dan échte agenten opleiden), gewoon mee door gegaan. En nu weet ik heus wel dat de opleiding van toezichthouders niet meer te vergelijken is met die van vroeger en dat hun niveau wel degelijk omhoog gegaan is… maar om ze te gaan bewapenen, al is het ‘maar’ met een wapenstok, gaat mij toch écht te ver. In dit land hebben we het statelijke geweldsmonopolie ooit neergelegd bij het leger (landsverdediging) en de politie (wetshandhaving) en aan dat principe moet je niet tornen. Da’s dom doorscheuren met een panty als v-snaar. Zoiets loopt nooit goed af.