Ik schreef er vorige week al over… over jong zijn in deze blijf-thuis-tijden. De meeste jongeren, althans de meeste jongeren die ik ken, halen het nieuws niet met illegale feestjes of ander risicovol gedrag, maar zetten de tering naar de nering. Dat zou ik eigenlijk vanzelfsprekend moeten vinden, maar ik vind het toch ook bewonderenswaardig. Want ga er maar aan staan: studeren, maar dan zonder (of bijna zonder) alle lol die daar bij hoort, niet stappen, geen leuke festivals, je baantje in de horeca kwijt (nou ja, los van het bezorgen dan) en zelfs thuis mag je met hooguit een paar vrienden wat rondhangen. En ja, die coronacrisis zal vast wel weer een keer voorbij gaan, maar wat voorlopig niet voorbij gaat is het bittere gegeven dat jonge starters vandaag de dag zo ongelofelijk moeilijk aan woonruimte kunnen komen. En mócht het ze lukken dan betalen ze een huur- of koopprijs die in geen enkele verhouding meer staat tot wat ze verdienen. Uit cijfers van de makelaarsvereniging NVM blijkt dat de huizenprijzen in deze regio het afgelopen kwartaal tot recordhoogtes gestegen zijn. Voor het eerst in de geschiedenis kost een gemiddeld huis in Dordrecht inmiddels al zo’n drie ton en de nog toenemende schaarste zou die prijzen de komende jaren verder kunnen doen opdrijven. Ook in de huursector is het momenteel een drama… de wachtlijsten van de corporaties zijn éllenlang en in de vrije sector moet voor een beetje huurwoning al gauw een bedrag van zo’n 900 euro per maand worden neergelegd. Het zijn bedragen die voor jonge mensen (soms met een behoorlijke studieschuld) simpelweg niet zijn op te hoesten. Is er al een kentering in zicht? Mwoah… er zijn deskundigen die beweren dat de covidcrisis een ‘remmende’ werking heeft op de huizenmarkt, simpelweg omdat potentiële doorstromers (vanwege baanonzekerheid) nu, vaker blijven zitten waar ze zitten. Zou die verdomde pandemie dan misschien toch nog érgens goed voor zijn?