In 2022 gaat ‘ie eindelijk naar de sloop. Waarover ik het heb? Over de Drechtraad, die gammele ouwe bus die de laatste jaren steeds weer wonderwel ‘door de keuring’ kwam. Keuringsmeester Kolff vond overigens al een tijdje dat je dit wrak eigenlijk al niet meer met goed fatsoen de weg op kon sturen en daarin heeft hij gewoon gelijk, want het ging ook al een tijdje écht niet meer… als je het stuur naar links draaide ging dat kreng zomaar ineens rechtsaf en op het moment dat je eenmaal goed en wel op de snelweg zat en vol op het gaspedaal drukte kon ‘ie zomaar ineens héél hard gaan remmen. Hoe dat kwam? Omdat er altijd wel een of andere lokale bestuurder een onverwachte slinger aan het stuur gaf of zomaar ineens op het rempedaal trapte omdat hij (of zij) even een plasje moest doen of een heel andere bestemming voor ogen had.
Precies een jaar geleden voorspelde ik het al: de Drechtraad, het ‘gedroomde’ samenwerkingsverband van gemeentes in deze regio, maar toch eigenlijk vooral een stroperige en niet eens op wettelijke gronden gestoelde extra bestuurslaag, is op weg naar de afgrond. Als ik de vergelijking met die ouwe bus nog even doortrek, komt dat vooral omdat de passagiers eigenlijk meestal liever allemaal zelf reisleider en chauffeur waren en dus was er véél te vaak onenigheid in de busbankjes over zaken als eh… waar gaan we tanken, wie rekent er af, welke afslag pakken we, hoe laat en waar gaan we plassen en eh… mogen we onze boterhammetjes al ter hoogte van Hoevelaken opeten of doen we dat pas als we bij Apeldoorn zijn? Kortom, de schoolreisjes met het gezamenlijk ingekochte busje werden zelden zegetochten en dus is  het eigenlijk maar beter ook dat het ding de laatste keuring niet overleefd heeft. Iedereen terug in z’n eigen autootje en af en toe een beetje praktisch carpoolen is uiteindelijk een veel betere optie.