Ik ben nog even snel naar de bieb geweest woensdag. Waarom? Tja, goeie vraag eigenlijk, want ik in mijn boekenkasten staan nog tientallen boeken die ik ooit gekocht of gekregen, maar nog niet eens opengeslagen heb en het stapeltje ‘nog te lezen’ naast mijn bed is inmiddels hoger dan eh… mijn bed. Tóch ben ik nog even naar de bieb geweest want die moet, op last van het OMT, twee weken op slot en ook al gaan er heus wel eens langere periodes voorbij dat ik daar niet kom… juist het feit dat het de komende tijd even niet kan, wekte mijn nieuwsgierigheid. En ook al kan ik de bibliotheek aan de Groenmarkt zelf dus best wel even missen, toen ik daar woensdagmiddag wat ronddwaalde drong ineens tot me door dat een dichte bieb voor sommige mensen wel degelijk een heftig gemis is: voor alleenstaande ouderen bijvoorbeeld die er aan de balie of in de leeszaal misschien wel hun enige praatje van de dag maken… voor al die scholieren en studenten die juist in de bieb wél de rust, de concentratie en de faciliteiten (naslagwerken, internetaansluiting) vinden die ze thuis wellicht missen… voor die moeders van wie ik weet dat ze, vanwege hun culturele achtergrond, maar weinig andere ‘uitjes’ hebben dan het bibliotheekgebouw; een plek ook waar ze gestimuleerd worden om beter Nederlands te leren spreken en begrijpen, hetgeen wonderen doet voor het isolement waarin ze vaak verkeren. En… voor die daklozen die de bieb gebruiken als veilige ‘haven’ voor een uurtje rust en warmte. In de Haagse editie van dit dagblad lees ik dat de bibliotheek in de Hofstad, als gevolg van de eerdere sluiting (die in het voorjaar dus) duizenden leden kwijt raakte. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe dat in Dordt zit, qua ledenverlies, maar wat ik wél weet is dat ik altijd lid van ‘mijn’ bieb zal blijven… in goeie en in ‘dichte’ tijden.

PS. De column is van enkele weken geleden. Inmiddels is bekend dat de bibliotheken vanaf 19 oktober weer open mogen.