‘Waarom schrijf jij nog over FC Dordrecht? Hou daar toch mee op, want die club is niet meer levensvatbaar.’ Steeds vaker ontvang ik mailtjes van deze strekking als ik aandacht schenk aan onze lokale profclub. Mijn meest recente column over FC Dordrecht betrof het gegeven dat deze Betaald Voetbalorganisatie (BVO) min of meer te koop staat en, even los van het feit dat ik toch echt zelf bepaal over welk onderwerp ik schrijf, is dat gewoon boeiende materie en dus wijdde ik daar een column aan. Dat doe ik nu ook naar aanleiding van het ontslag van trainer Harry van den Ham. Met die man, die volgens mij dankzij de handel in LED-lampen al lang en breed financieel onafhankelijk is, heb ik op zich weinig medelijden, maar volgens mij is het buitengewoon onhandig om hem er, juist op dit moment in de tijd, uit te kieperen. Behoudens wat hulptrainers is er nu geen enkele voetbalvisie meer bij de club en verder bereik je er hélemaal niks mee. Wat heeft het immers voor nut om een trainer (tevens technische baas) te ontslaan in een competitie waaruit je tóch al niet kun degraderen? De opvolger krijgt de huidige spelersgroep straks misschien voor een wedstrijdje of drie ‘aan de praat’ en dan is dat zogeheten ‘Korbach-effect’ ook weer uitgewerkt. Ik snap best dat zoiets van nut kan zijn als er op korte termijn prijzen en inkomsten te verdienen zijn,  maar daar is bij FC Dordrecht, opererend in de magere marge van het betaalde voetbal, geen sprake van. Het is dus zinloos om een ‘voetbaldier’ als Van den Ham op dit moment aan de kant te schuiven. Dat kost alleen maar geld en tijd en beiden zijn momenteel nogal schaars aan de Krommedijk. Of staat daar al stiekempjes een Arabisch prinsje met een zak geld en een zelf meegebrachte nieuwe Harry aan de poort te rammelen? In dát geval heb ik niks gezegd.