Ik voel me soms als het hondje van Asterix, want bij elke boom die in deze stad gekapt wordt moet ik altijd even slikken. Toen die mooie (gezonde) Lindebomen in de Museumstraat en de (zieke) Kastanjes op het Groothoofd enkele jaren geleden het loodje legden, stemde me dat écht verdrietig en als er in de tuin van het Dordrechts Museum een Plataan ziek is, voel ik me ook altijd wat beroerd. Bomen in Dordt waren de laatste jaren vaak het eh… bokkie, zeg maar. Ze moesten hier dikwijls wijken omdat ze ‘hinderlijk in de weg’ stonden, omdat hun wortels het trottoir omhoog duwen of vanwege verkeersaanpassingen of bouwprojecten. Even wat Dordtse boomfeitjes op een rijtje: afgelopen dinsdag was onze ‘queenmother’ Beatrix in het Dordrechts Museum om daar die prachtige bomententoonstelling ‘Diep Geworteld’ te bekijken, in deze stad kun je sinds kort een bomenwandeling (begeleid door een podcast) maken, in het kader van 800 jaar Dordrecht worden er hier de komende tijd 800 bomen bij geplaatst en sinds begin dit jaar zijn ‘we’ als eerste gemeente in Nederland uitgeroepen tot ‘Tree City of the World.’ Kortom, de boom is momenteel ‘hot’ in Dordt, maar tóch vraag ik me af of we die titel nou echt verdienen? Ik bedoel, aan de Zeedijk wil de gemeente ‘preventief’ 521 oude en enigszins kwetsbare populieren kappen en in Stadspolders moeten 34 platanen plaats maken om parkeerruimte te creëren. Verplaatsen kost een miljoen en dus wordt het hoogstwaarschijnlijk een gevalletje kappen en nieuwe planten. In deze stad met 119.000 inwoners staan ongeveer 156.000 bomen. Dat is dus ongeveer 1,3 boom per Dordtenaar. Landelijk gezien is dat een verhouding die ver onder het gemiddelde ligt, als is ruim een boom per inwoner nog niet een zo héél beroerd ten opzichte van andere  Randstadgemeentes. Toch vind ik dat we het predicaat ‘Wereldbomenstad’ pas écht waardig zijn als we het aantal bomen hier de komende tien jaar weten te verdubbelen.