Nee, écht blasé hoop ik nooit te worden want, zo heb ik me voorgenomen, op de dag dat ik me niet meer verwonder zal ik moeten besluiten om het columnistenbijltje er bij neer te gooien. En toch reageerde ik afgelopen zondagochtend aanvankelijk niet bepaald enthousiast, laat staan ‘verwonderd’, toen ik zag dat de Grotekerksbuurt en het Stadhuisplein weer eens waren afgesloten wegens filmopnames. Ik betrapte me er op dat ik aanvankelijk zelfs wat geïrriteerd was omdat ik niet in een rechte lijn kom doorlopen naar Nobel’s, waar ik op zondagochtend nog wel eens een koffie ‘to go’ met een broodje mag scoren. ,,Hè verdorie… staat daar nou alwéér een filmploeg de boel op te houden?
Ik bleef even staan, zag winkelend publiek in fraaie kledij , demonstrerende dames (iets met vrouwenkiesrecht), winkel-etalages uit vervlogen tijden en prachtige kleine koetsjes met zwarte paarden ervoor. Zoiets maakt een columnist nieuwsgierig en gelukkig kwam ik de producent van dit spektakel tegen, die ik nog ken uit mijn Hilversumse jaren. Hij legde me uit dat het hier opnames betrof voor een nieuwe NPO-televisieserie, getiteld ‘Het Verhaal van Nederland.’ Deze serie (dit najaar te zien) vertelt het verhaal van ons land, vanaf de eerste bewoners tot en met heden en afgelopen zondag en maandag ‘speelde’ Dordrecht de rol van eh… tja, van verschillende steden eigenlijk, maar dán in de negentiende en vroeg twintigste eeuw. ,,Het prachtige Dordt leent zich nu eenmaal perfect voor dat soort plaatjes’’, aldus de producent, die me verder vertelde dat het programma (een soort ‘re-enacment’ van de vaderlandse geschiedenis met héél veel figuranten) is gebaseerd op ‘The Story of Denmark.’ Dat heb ik even ‘gegoogeld’ en de fragmenten die ik aantrof schetsen een veelbelovend beeld van wat wij in de Nederlandse editie mogen verwachten.
Toen ik weer naar huis liep (mét koffie) had mijn aanvankelijke irritatie alweer plaats gemaakt voor trots. Ik woon toch maar mooi in het mooiste ‘decor’ van Nederland.