Natuurlijk mogen de Dordtse wethouder Piet Sleeking en diens Zwijndrechtse collega Huizinga best even het glas heffen op die acht miljoen euro aan Rijkssubsidie die de beide gemeentes nu mogen verdelen om bouwambities te realiseren. In Dordt, zo stelt Sleeking, komen die centjes goed van pas bij de realisering van ruim 500 woningen aan de ‘nieuwe’ Spuiboulevard, maar dáár zit ‘m, volgens mij nou precies het euvel: het worden ongetwijfeld prachtige huizen in dit stukje stad dat wel degelijk een opknapbeurt kan gebruiken. Lelijker dan nu kan het er trouwens sowieso niet worden. Ik heb echter begrepen dat hier louter huizen komen in het eh… ‘hogere segment’, terwijl dat subsidiepotje van het Rijk toch écht bedoeld was om – niet alleen in Dordt en Zwijndrecht, maar op een heleboel plekken in dit land – meer huizen voor starters en minima te realiseren. En dus vind ik het tóch een beetje bedenkelijk dat juist deze subsidiegelden nu worden ingezet om een yuppenwijk te creëren. Sleeking wuift deze kritiek, zo lees ik in mijn krant, weg met de woorden: ,,Elk duur huis levert vier verhuisbewegingen op, waardoor andere, goedkopere woningen vrij komen voor de eigenlijke doelgroep.’’ Maar volgens mij is dat – laat ik het netjes zeggen – een nét iets te simplistische weergave van een veel wrangere werkelijkheid. Natuurlijk komt er in Dordt een woning op de markt als een Dordtenaar (met woning in Dordt) hier een nieuw huis koopt. Door de kettingreactie die, volgens Sleeking, vervolgens ontstaat komt er aan het eind van de rit altijd een relatief goedkope woning vrij. Alleen… wie garandeert dat er louter Dordtenaren op die Spuiboulevard afkomen? Ook vrees ik dat, gezien de prijsontwikkelingen in de woningmarkt, zelfs het vierde huis in deze door de wethouder voorspelde ‘koopketting’ niet per definitie een voor starters en minima betaalbaar huis zal zijn. Ik zie die subsidiegelden liever rechtstreeks op de plek ‘landen’ waar ze nodig zijn.