
Het was een reportage in Nieuwsuur die nog lang in mijn hoofd bleef nagalmen. Het onderwerp was winkelleegstand en de benaderingswijze van de redactie was kennelijk: dit wordt er een eentje voor de stichting Korrelatie. Ik hoop dan ook dat de beide hoofdrolspelers (onder wie onze eigen wethouder Piet Sleeking) na afloop geestelijke nazorg van de publieke omroep aangeboden hebben gekregen.
Ik zal u beschrijven wat ik gezien heb, beginnende met de inleidende tekst van de presentator: ‘Gemeenten zitten met de handen in het haar. Want al is het winkelend publiek weer terug, steeds meer winkels in de binnensteden moesten hun deuren definitief sluiten. Er moet snel iets gebeuren, want het is een onomkeerbaar proces.’
Tja, daar ga je al; een onomkeerbaar proces. Niks meer aan doen dus… medicatie stop zetten, goeie begrafenis regelen en de platenkast afstruinen voor een passend afscheidsmuziekje. Nou, dát had de redactie gevonden hoor. Onder begeleiding van een depressief stemmend gitaardeuntje zien we twee, ietwat somber voor zich uit starende wethouders door winkelstraten in respectievelijk Utrecht en Dordrecht wandelen. Met de gelaatsuitdrukking van een uitvaartverzorger werden de Utrechtse Steenweg, alsmede de Dordtse Voorstraat door de beide heren stemmig ten grave gedragen. ,,Nee… hier is de loop er écht uit’’, zegt Sleeking, halverwege de Voorstraat-West. ,,Gelukkig komt er een advocatenkantoor in dit leegstaande pand, dus dat is dan in ieder geval nog gevuld met een stukje dienstverlening.’’
En toegegeven, de reportage stemde me aanvankelijk inderdaad treurig, maar uiteindelijk toch vooral boos. Waarom? Omdat achtereenvolgende gemeentebesturen al tientallen jaren nauwelijks ingrepen toen duidelijk werd dat de Voorstraat grieperig was. Toegegeven, de patiënt kreeg af en toe een slokje water en een noodzakelijke wasbeurt, maar er is de afgelopen decennia nou ook niet bepaald álles uit de kast gehaald om de patiënt te redden. Nu is ‘ie kennelijk dermate ziek dat je zonder enig gezichtsverlies de beademing kunt uitschakelen. Weet je hoe ik dat noem? Bestuurlijke euthanasie.