Wie wint er in Alblasserdam als koopman en dominee een partijtje armpje worstelen? In het Damdorp, zo leerde ik als beginnend verslaggever, heeft de dominee uiteindelijk altijd de dikste biceps. En mocht dat onverhoopt een keertje niet het geval zijn, dan veinst een verstandig ondernemer aldaar meestal wel een lichte armblessure, want erger nog dan verliezen van de dominee is het verlies van klanten.
Die tijd lijkt nu voorbij, al wordt in het godvrezende Alblasserdam, ja ook vandaag de dag, nog altijd zwaar geworsteld met geloofsaangelegenheden. Een moskee bijvoorbeeld, die sinds kort op bescheiden wijze oproept tot het vrijdagse gebed, bezorgt wat ouderwetse mannenbroeders aldaar, alsmede de knotjes die er gedienstig achter aan huppelen, nog nét geen rolberoerte, wie hier met een regenboogvlaggetje durft te wapperen wordt na wat stichtelijke woorden meestal snel afgevoerd naar een ontnichtingskliniek in Nunspeet of Bunschoten, je laten vaccineren tegen wát dan ook doe je er overal het algemeen beter niet of stiekem, want God heeft het niet zo op injectienaalden en de zondaar die hier op zondag wat ál te luidruchtig lacht, krijgt al snel te horen dat er straks in het hiernamaals voor ongelovigen helemáál niet zoveel te lachen valt.
En nu is het crisis in Alblasserdam en de oorzaak is een busje. Nou ja, oorzaak… aanleiding eigenlijk, want het botert al een tijdje niet meer zo lekker in de coalitie tussen de ‘heersende’ SGP en haar huwelijkspartners CDA en PvdA. Die laatste twee partijen zitten er niet zo mee als er straks óók op zondag een toeristenbusje richting de Kinderdijkse molens rijdt, maar voor wethouder Verheij is die bestuurlijke ‘toeschietelijkheid’ van de in zijn ogen tóch al veel te wereldse coalitiegenoten reden om het bijltje erbij neer te gooiden. Is dat erg? Nee joh… misschien durft iemand daar nu eindelijk eens een keer de deur naar de 21-ste eeuw open te zetten. Licht naar binnen… muffe lucht naar buiten.