Het is alweer even geleden dat ik over Leefwerf De Biesbosch schreef. Waarom? Omdat de realisering van dit burgerinitiatief vooralsnog een gevalletje ‘Recht zo die gaat’ leek. Ja inderdaad ‘leek’, want er dreigt nu op de valreep tóch weer het een en ander mis te gaan. Wat? Dat leg ik u zo uit… eerst even de feiten: het gedeelte in de haven naast de Biesboschhal is nu klaar, maar biedt slechts plaats voor vijf historische schepen. De gemeenteraad had daarom eerder al unaniem besloten dat er in het Wantij, aan de kade langs die hal, ruimte moet worden ingericht voor de overige vijf schepen. De René Siegfried (waarin het Binnevaartmuseum gevestigd is) en de Veerdienst 3 (het voormalige pontje naar Papendrecht) liggen hier al en straks moeten een historische stoomsleper (‘De Hugo’) en nóg twee historische schepen naast komen. Aan dit stukje Wantij moeten dus extra ligplaatsen worden aangelegd en om dit voor elkaar te krijgen hebben de initiatiefnemers het oog laten vallen op de steigers van de Waterbus. Die dienst is namelijk, vanaf volgend jaar in handen van een ander bedrijf en dus kunnen de steigers van de huidige (vertrekkende) exploitant worden overgenomen. Dat klinkt logisch en ik zou hier dan ook geen column over schrijven als alles ‘volgens afspraak’ verliep. Maar wat blijkt? Wethouder Piet Sleeking wil niet aan de realisering van die extra ligplaatsen meewerken omdat een projectontwikkelaar (die rondom de Leefwerf woningen wil gaan bouwen) bang is dat hij minder huizen zal verkopen vanwege de aanwezigheid van historische schepen in het Wantij. Volgens mij is dat een beetje de omgekeerde wereld, want het plan om hier varend erfgoed neer te leggen bestónd namelijk al en volgens mij maakt dit ‘levende museum’ dit buurtje alleen maar aantrekkelijker en waardevoller. Ik ga er van uit dat de gemeenteraad, die zich volgende week over de uitbreidingsplannen uitspreekt, dat óók (nog steeds) inziet en de rug recht houdt.