Op dit eiland, omgeven door rivieren en doorkruist door wat ze overal ter wereld grachten, maar in Dordt toch écht ‘havens’ noemen, heb ik de voetjes meestal wel droog weten te houden. Dat vond ik – ik zal het maar eerlijk opbiechten – in mijn jonge jaren eigenlijk niet eens zo bijzonder. Dát besef kwam later pas en werd onlangs nog eens opgefrist: voor een tentoonstelling in het museum Hof van Nederland (getiteld ‘Dordtenaren Boven Water’) kreeg ik namelijk de eervolle opdracht om, samen met de Dordtse Studio Roodenburch, wat reportages te verzorgen over stadsgenoten die dagelijks met water in de weer zijn. Dát we met z’n allen de voetjes al zo’n beetje sinds 1953 overwegend droog houden (wat natte kades zo nu en dan daargelaten) is het resultaat van héél veel strategisch ‘denk-, bouw- en graafwerk’ in de afgelopen (ruim) halve eeuw én een voortdurende ‘vinger aan de pols’ van diverse samenwerkende organisaties. En ja, dat wist ik inmiddels natuurlijk wel, maar het is toch altijd goed om daar, zeker met het oog op wat zich momenteel niet eens zo héél ver hier vandaan ‘stroomopwaarts’ afspeelt, weer eens extra van doordrongen te zijn. Het ‘Limburgse’ water, zo hoorde ik weerman Reinier van den Berg in een uitzending van Op1 vertellen, komt deze week deze kant op en dat betekent hoge waterstanden in ‘onze’ rivieren. Dat we daar uiteindelijk weinig last van zullen hebben is te danken aan het feit dat Rijkswaterstaat hier inmiddels kunstmatige uiterwaarden heeft gecreëerd, zoals bijvoorbeeld de Crezee- en Sophiapolder. Mocht de situatie hier dus écht nijpend worden dan zal het water dus die kant op geleid worden. Dat is bijzonder en alleen al dáárom wil ik u wijzen op twee watertentoonstellingen die momenteel op dit eiland te zien zijn. Die ene, in Het Hof van Nederland dus, noemde ik al. Een andere, getiteld ‘The High Ground’ kunt u bekijken in de Biesboschhal. Twee aanraders, wat mij betreft.