Soms krijg je een wel héél verhelderend inzicht in eh, laat ik zeggen de ware krachtsverhoudingen binnen het college. Ik vraag me de laatste tijd steeds vaker af wie er op dit eiland nou daadwerkelijk de politieke regie voert en volgens mij is dat al een tijdje niet meer de partij die in Dordrecht het afgelopen decennium zo gezichtsbepalend was. Simpel gezegd… nu Piet Sleeking op weg is naar de uitgang (hij gaat binnenkort écht met pensioen) en Marco Stam kennelijk niet eens meer zijn eigen doel mag verdedigen (daar kom ik zó op terug), durf ik zo langzamerhand wel te stellen dat de rol van Beter voor Dordt hier nu toch écht wel zo’n beetje lijkt te zijn uitgespeeld.
Tijdens de laatste gemeenteraadsvergadering vóór het zomerreces – afgelopen week – werd dat nog eens pijnlijk duidelijk. Tijdens een debat over de financiering van grote projecten voor de langere termijn kwam aan het licht dat er voor de Dordwijkzone geen cent gereserveerd is voor sportgerelateerde zaken. Dat zou je op z’n minst vreemd kunnen noemen, aangezien er voor dit gebied – zo kun je gewoon lezen in de gemeentelijke omgevingsvisie – woningbouw, een klein beetje bedrijvigheid én… jawel, ook behoorlijk wat sport en recreatie gepland staat. Logisch dus dat  ‘sportwethouder’ Stam hierover, tijdens die raadsvergadering, wat kritische vragen om de oortjes geslingerd kreeg. Een voorstel van de gezamenlijke oppositie om (middels een zogeheten amendement) alsnog geld te ‘oormerken’ voor sport in de toekomstige Dordwijkzone , werd door de coalitie – met daarin dus Stams ‘eigen’ partij BVD – vervolgens verworpen. Opvallend daarbij was dat Stam, in de verdere discussie hierover, volledig buiten beeld bleef en dat ‘zijn’ woordvoering werd overgenomen door VVD- wethouder Burggraaf van financiën. Dat was, zo zie ik het althans, een eh… nogal pijnlijke keeperswissel, zo vlak voor het eindsignaal. In maart volgend jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen; als ik Stam was zou ik tot die tijd nog even geen nieuwe keepershandschoenen kopen.