Weet u het nog… die opkomst van Beter voor Dordt, nu alweer zo’n 15 jaar geleden? ,,Wij gaan serieus naar de burgers luisteren’’, was destijds de belofte van deze partij en op basis daarvan wist BVD destijds uit te groeien tot de grootste van Dordt. Toegegeven dat is inmiddels niet meer het geval, want de club hielp zichzelf de vernieling in door onderling gekrakeel, zwak intern leiderschap en het ontbreken van een heldere visie. Binnenkort verlaat wethouder Piet Sleeking (inmiddels 70) de lokale politieke arena. Dat kan hij, wat mij betreft pas écht met opgeheven hoofd doen als hij, nog vóór zijn vertrek, laat zien dat hij ruggengraat heeft. Wat ik daarmee bedoel? Dat zal ik u uitleggen. Volgens mij is Piet Sleeking, als verantwoordelijk cultuurwethouder, de enige die nog (even los van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed of eventueel misschien een rechter) daadwerkelijk een stokje kan steken voor dat plan van een Britse kunstenaar om – ergens in oktober – een door hem zelf in elkaar gefröbeld schip door het hek van het Dordrechts Museum te rammen. Dit kunstproject krijgt, zo blijkt, onder de burgers van Dordt de handen nou niet bepaald op elkaar. En nu weet ik wel dat onbegrijpelijke kunstuitingen meestal tóch al zelden de populariteitsprijs winnen, maar in dit geval is het ook zeer begrijpelijk omdat er voor dit project een Rijksmonument (een museumhek uit 1904 dus) gesloopt moet worden. Dát zien veel Dordtenaren simpelweg niet zitten, zo blijkt uit twee petities die al door minstens 1300 inwoners ondertekend zijn. Daarbij komt dat de Welstandscommissie dit plan goedkeurt, terwijl je als inwoner van de historische binnenstad nog geen kozijntje mag vervangen zonder dat die commissie hysterisch in je nek begint te hijgen. Kortom, het logische libretto bij het requiem van Sleeking zou moeten zijn: ,,Beste stadsgenoten… ik heb beloofd naar ú te luisteren, ik ben een man van mijn woord, dus hier ga ik vóór liggen.’’