Ambtelijke molens draaien nu eenmaal traag. Menigmaal kreeg ik dit welbekende cliché om de oortjes geslingerd als ik, meestal beroepshalve, bij een bestuurder of een ambtenaar om tekst en uitleg vroeg over uiteenlopende zaken die maar niet wilden opschieten. Ik noem een paar voorbeelden: voorgenomen nieuwbouwplannen, wegwerkzaamheden, wijzigingen in bestemmingsplannen, een in de grond zakkend Teerlink-pandje of een bioscoop die er tien jaar achtereen maar niet kwam. Eigenlijk nam ik met dat cliché-antwoord nooit genoegen; ik vind het namelijk een dooddoener die, naar mijn smaak, maar al te makkelijk wordt opgeworpen om de eigen incompetentie, nalatigheid óf een gebrek aan creativiteit te verdoezelen. Hoezo ambtelijke molens draaien traag? Dan zorg je maar dat ze wat sneller draaien. Precies dat gevoel had ik toen ik las over het feit dat Nederland, samen met Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen een officieel verzoek heeft ingediend bij het Europees chemicaliën agentschap (ECHA). Doel daarvan is om schadelijke PFAS-stoffen in Nederland te verbieden. Interessant voor Dordt natuurlijk aangezien Chemours in deze stad nog altijd karrenvrachten aan GenX produceert (een PFAS-variant) waarvan we al lang en breed weten dat deze schade toebrengt aan de volksgezondheid. Niet voor niets wordt er op dit eiland, momenteel in een nog bredere straal rondom Chemours, weer eens driftig onderzocht hoe dodelijk de aardbeitjes uit uw moestuintje zijn. Dat doe je niet als je denkt… niks aan het handje, toch?
Kortom: verzoek ingediend (op zich al veel te laat natuurlijk, want we weten al héél lang dat Chemours die giftige rotzooi uitstoot) en dan zou het allemaal, héél misschien in 2025 tot ‘iets van een uitstootverbod’ kunnen komen. Da’s net zoiets als de brandweer bellen omdat je huis in de fik staat en vervolgens te horen krijgen dat ze volgende week nog wel ergens een gaatje hebben om te komen blussen. ,,Houdt u zichzelf in de tussentijd vochtig met washandjes en eh… zet de parkiet buiten.’’