In mijn column van gisteren gaf ik aan dat ik, inmiddels nu bijna elf jaar actief als dagelijks columnist in Dordt en Drechtsteden, zo nu en dan ongemerkt het gevoel krijg dat ik in het centrum van het universum woon en werk. Het helpt dan om (met dank aan de vele digitale regio-edities van deze krant) even een ochtendje uitvoerig te ‘gluren bij de buren.’ Dan kom je vanzelf weer met beide beentje op de grond te staan omdat je dan geconfronteerd wordt met het simpele feit dat elders in het land nagenoeg dezelfde dingetjes ‘spelen’ als bij ons. Het is altijd goed voor het relativeringsvermogen om te zien dat ze ook in Woerden met woningnood worstelen, dat ze ook in Kampen over kunst kempen en ze in Zutphen over zondagse zwemlessen zemelen, zeg maar. Die plaatsnamen moet u niet letterlijk nemen hoor… ze allitereerden gewoon lekker. Een ander voordeel van ‘over dat hekje kijken’ is dat je soms inzicht krijgt in de wijze waarop gemeentebesturen en inwoners elders in het land met bepaalde kwesties ‘dealen.’ Het is bijvoorbeeld boeiend om te concluderen dat de ene gemeente er bewust voor kiest om het autoverkeer dwars door de binnenstad te leiden, terwijl een andere gemeente vooral inzet op een autoluw centrum. Ook kwesties als winkelleegstand, ‘jongerenvlucht’ openbaar vervoer, jeugdzorg en evenementenbeleid worden zo’n beetje overal in het land weer nét een tikkie anders benaderd en aangepakt… soms met goeie resultaten en soms juist niet.
Maar nu even terug naar dat relativeren… dat moet je natuurlijk ook weer niet té veel gaan doen. Ik blijf me, zo lang deze krant me dat toestaat, voorlopig nog lekker druk maken over het middelpunt van ‘mijn’ wereld, namelijk het Eiland van Dordt.