Vandaag de dag kun je met een digitaal abonnementje in zo’n beetje elke Nederlandse gemeente over het hekje gluren. Als columnist van deze krant doe ik dat dan ook regelmatig, al is het alleen maar om te ‘checken’ hoe mijn collega-columnisten over bepaalde zaken denken en schrijven. Het komt nog wel eens voor dat ik, ter voorbereiding op mijn column, wat langer blijf ‘hangen’ in pak hem beet, Tilburg , Zwolle of Apeldoorn en zó kom ik elke keer weer tot de conclusie dat bepaalde nieuwsgebeurtenissen nagenoeg één-op-één ‘inpasbaar’ zijn in veel andere dorpen en steden. Je hoeft alleen maar wat namen en eh… rugnummers te veranderen, maar vaak gaat het over bijna precies dezelfde dingen. Voorbeelden? Bijna alle edities zetten deze week een ‘eigen’ paralympiër in de schijnwerpers, in veel plaatsen wordt nog volop gesteggeld over het al dan niet toestaan van de kermis, zo’n beetje overal in het land ging wel ergens een scooterrijder onderuit en in elk gat huppelt er een dj of een eh… rappertje rond die het ‘hélemaal gaat maken.’ In elke gemeente moet een of ander historisch figuur absoluut worden herdacht, gaat een plaatselijke festivals niet of juist wél door, loopt er een superkwieke senior nog dagelijks een halve marathon, komt een gezagdrager met een ketting om een jubilaris huldigen, is er ‘gedoe’ over een onbegrepen kunstwerk, gooit iemand, als gevolg van de pandemie, ‘het roer volledig om’, kun je in een plaatselijke winkel nu alweer pepernoten kopen, stapt een notoire plucheplakker over naar een andere partij om maar in de gemeenteraad te kunnen blijven, staat een lokale artiest even in de landelijke schijnwerpers vanwege deelname aan de een of andere talentenjacht op tv en is iemand ergens héél erg tegen waar de rest voor is, of andersom. En eh… deze columnist wordt weer even geconfronteerd met de wetenschap dat Dordrecht toch écht niet het centrum van het universum is. Dat is namelijk Zoetermeer.