Ik heb er ademloos naar gekeken… naar die documentaire die Fokko van de Straaten (RTV Dordrecht) maakte over de totstandkoming van het, nu nog op schaal gemaakte, maar met vier meter toch al behoorlijk imposante Hanneken van Dordrecht. Wat mij het meest is bijgebleven zijn de liefdevolle (en ook nog eens uiterst geduldige en behoedzame) wijze waarop kunstenaar Gerhard Lentink ‘zijn’ kunstwerk – in een tijdsbestek van ongeveer anderhalf tot twee jaar – gestalte gaf. Toen Hanneken bijna helemaal af was en uit het atelier werd weggedragen om (in een aanhangertje) naar de spuiterij gereden te worden, had ik het gevoel alsof ik een nog nét niet volwassen kind het ouderlijk huis zag verlaten. Kortom, het is een vakkundig portret van een meesterlijk kunstenaar geworden; knap vooral omdat zo’n scheppingsproces nu eenmaal geen snel en flitsend verhaal is… Fokko had nagenoeg één locatie om de ‘draaien’ (het atelier) en één persoon om mee te praten (de kunstenaar) en tóch leverde dat een adembenemend schouwspel op.
Aan het einde stelde Fokko aan Lentink de vraag of het proces voor hem nu ook daadwerkelijk voltooid is. Lentinks antwoord laat me niet los: hij heeft namelijk nog altijd zijn bedenkingen bij het feit dat de Hanneken (op de ‘gedroomde’ hoogte van 20 meter) uiteindelijk geen plek zal krijgen op de kop van de Stadswerven. Ik parafraseer: ,,Dat kon niet vanwege eventuele radarverstoringen, terwijl daar nu een deels metalen brug ligt die vele malen hoger is.’’
Ik deel die bedenkingen. Waarom verstoort die fietsbrug de radar niet en dat veel kleinere beeld kennelijk wel? En waarom krijgt een prachtig particulier initiatief (dat óók nog eens deels middels crowdfunding gefinancierd wordt) zóveel bestuurlijke tegenwerking, terwijl een peperduur ‘gemeenteproject’ (iets vaags met een schip, een spoor van verkoold hout en een deels af te breken muur van het museum) kennelijk geen enkel probleem vormt? Iemand een antwoord?
Fokko’s documentaire is trouwens terug te zien via YouTube. Aanradertje.