Vroeger – jawel, ik hóór het mezelf zeggen – vroeger liep er zo nu en dan nog wel eens een student rond in deze stad. Goed, meestal een ietwat verdwaalde student, of een student die zojuist even zijn tweewekelijkse was bij z’n moeder was wezen brengen. Hij stond op het station en wilde zo snel mogelijk terug naar Tilburg… naar de terrassen, waar het bier per meter over de toonbank ging. Breda (halverwege de treinreis uitstappen) was óók goed, maar in Dordt was het behelpen geblazen. Dáár kreeg je hooguit het ultieme blues-gevoel als je ’s avonds laat, na een nachtje doorhalen in Dolhuis of Bombardon, over een verlaten Voorstraat struinde. Die verdwaalde student, u raadde het al, was ikzelf en mijn klaplopersjaren (zó hard studeerde ik immers ook weer niet) bracht ik inderdaad vooral door aan de andere kant van de Moerdijkbrug. Guus Meeuwis was nog nat achter de oortjes, maar hij had, een jaar of twintig later, met terugwerkende kracht, wél gelijk: dáár brandde nog licht… óók al in de vroege jaren tachtig. In Dordt was het, voor een zo nu en dan huiswaarts reizende student, nog behoorlijk donker. Studenten zag je hier nauwelijks en dat weerspiegelde zich in de horeca.
Inmiddels hebben we in deze stad een aardige inhaalslag gemaakt… nou ja, qua terrassen dan, want studenten (die zich speciaal voor een studie in Dordt gevestigd hebben) zie je hier nog altijd te weinig. Dát gaat veranderen, want na eerder al de komst van de opleiding Sociaal Werk in de Zorg die deze maand al start, komen er volgend jaar nóg eens vijf hbo-opleidingen bij onder de ‘vlag’ Dordrecht Academy.’ Het zijn mooie studierichtingen hoor, in de sfeer van management, logistiek en engineering, maar ik mis er toch nog een. Waarom hebben we in deze stad van Hollands Licht, van Rembrandleerlingen, van Pictura, van Cuyp, Maes, Bol, Van Strij en Scheffer eigenlijk nog altijd geen Kunstacademie?