Ik kan me de tijd nog heugen dat het organiseren van een Sinterklaasintocht in dorp of stad nog  een ongecompliceerde, ja zelfs onschuldige bezigheid was; de voorzitter van de club was meestal een vroeg ‘vuttende’ chef personeelszaken uit de onderwijsbranche, Sinterklaas werd gespeeld door een lollige ouwe oom met een donkerbruin stemgeluid, de Pieten (vaak jonge dames met een passie voor pony’s) werden aangeleverd door de plaatste korfbalvereniging en de burgemeester van dienst poetste zijn ambtsketting op voor een middagje amateurtoneel.
Da’s tegenwoordig wel anders: organisatoren van intochten lopen op eieren, want het kleurtje van Piet (‘Gaan we voor roet of schoensmeer?’) ligt tegenwoordig uiterst gevoelig, de pepernoten moeten glutenvrij zijn, anders schieten de kleuters in de vlekken en Sinterklaas moet oppassen wat ‘ie zegt, want voor je weet heeft hij een ‘mietoetje’ aan z’n tabberd hangen. En omdat veel volwassenen de intocht tegenwoordig gebruiken om te demonstreren vóór of tégen het omstreden kleurtje van knechtmans moet je ook nog eens uitgebreid in overleg met allerlei figuren uit de veiligheidshoek. Vervolgens kwam er ook nog eens een pandemietje bij en tja… dan moet je als organisatie ineens aan dingen gaan denken waar je voorheen nooit bij stil stond: wat zijn de ‘aanvliegroutes’ van de beminde gelovigen en hoe voorkomen we dat zo’n intocht een superspread-evenement wordt? En dus besloot het plaatselijke intochtcomité (SIS) om ook dit jaar maar weer het zekere voor het onzekere te nemen: intocht uitgesteld en in plaats daarvan een ‘coronaproof’ feest (mét check-app, vermoed ik) op het veldje bij de Grote Kerk. Wat volgt is een stortvloed aan verontwaardiging van slecht lezende leegschedels op Facebook. Iemand schrijft zelfs: da’s allemaal weer de schuld van die kutburgemeester.
Maar die heeft gevoel voor humor… leest alles en reageert niet zelden op onjuiste aannames. Zijn reactie is goud waard: ‘Dit is geen besluit van mij. Groet, uw k**burgemeester.’
Game set and match, mister Kolff.