Hoog zweef ik boven het Drierivierenpunt. In Dordrecht stapte ik in en bij Zwijndrecht maakte ik een scherpe draai over de Noord richting Papendrecht. Nu koers ik op Dordrecht aan. Het Groothoofd is mijn eindbestemming, de Grote Kerk mijn houvast. Onder mij vaart een grote duwbak. De stuurman kijkt omhoog en zwaait. Voorzichtig, met één hand, zwaai ik terug. Dan word ik wakker.
Bovenstaande tekst is uit 2006, toen ik – destijds nog voor een andere krant – een column schreef over mijn ultieme droom voor Dordt. Die droom was dat er op dit eiland ooit een kabelbaan gerealiseerd zou worden die toeristen en forenzen over de drie rivieren Noord, Beneden Merwede en Oude Maas, zou kunnen ‘zetten.’ En nogmaals, het was gewoon een fantasietje hoor… meer niet, al herinner ik me dat de reacties destijds wat lacherig van toon waren. ‘Blijf dromen knul, maar eh, volgende keer weer een serieus onderwerp hè?’
En nu lees ik in mijn krant dat de gemeente Amsterdam serieus overweegt om een kabelbaan over het IJ aan te leggen, niet eens zozeer gericht op toeristen, maar vooral om een betere forenzenverbinding te realiseren tussen het westelijk en noordelijk gedeelte van de hoofdstad… als aanvulling ook op de pontjes aldaar. Ook in Rotterdam wordt er, door twee particuliere initiatiefgroepen (dus niet door het gemeentebestuur), al enkele jaren ‘gefilosofeerd’ over de aanleg van een kabelbaanverbinding over de Nieuwe Maas, maar eerlijk gezegd heb ik daar alweer een tijdje niks meer van gehoord. In Venlo trouwens, waar jaren geleden al met een dergelijk idee ‘gespeeld’ werd, is een vergelijkbaar initiatief (een kabelbaan over de Maas dus) inmiddels afgeblazen omdat een investeerder zich terugtrok.
En toch lijkt het me voor Dordt, Zwijndrecht en Papendrecht nog steeds het overwegen waard… een onderzoek naar de technische haalbaarheid, alsmede naar de toeristische aantrekkingskracht van een kabelbaan over het Drierivierenpunt. Of eh… moet ik maar gewoon lekker blijven dromen? Benieuwd naar uw reacties hierop.