Voortschrijdend inzicht…. da’s een mooi begrip toch? Althans, als je er eerlijk mee om gaat en het ook als zodanig durft te benoemen. Dit onder het motto: ‘Hé, dat ik had ik destijds niet helemaal goed gezien of begrepen, maar nu ik een en ander nader bestudeerd heb, kan ik eigenlijk niets anders dan mijn visie en dus mijn beleid bijstellen.’
Politici hebben er vaak mee te maken, al zie ik ze in de praktijk zelden daadwerkelijk publiekelijk het boetekleed aantrekken. Je menig bijstellen, zo vermoed ik, wordt in de politiek kennelijk als een zwaktebod gezien, terwijl het volgens mij nou juist precies het tegenovergestelde is of op z’n minst hóórt te zijn. Aardig voorbeeld is dat kunstproject… u weet wel met die boot en die muur van het Dordrechts Museum. Dat plan lag al jaren ter inzage en zo’n beetje de voltallige raad was al min of meer met dat malle idee akkoord gegaan, tot diverse Dordtenaren, onder wie Jan-Willem Boezeman van het Historische Documentatie- en Kenniscentrum Augustijnenhof, hun onvrede hierover kenbaar maakten. Toen, als gevolg daarvan, ook de publieke opinie (‘Moeten we hier nou écht een monumentaal muurtje voor slopen?’) zich tegen dit project keerde sloegen de politici op dit eiland om als een blad aan een boom. Op zich mooi natuurlijk, alleen heb ik niemand in de politieke arena hardop horen zeggen: ,,Tja… ik heb het de stukken hierover gewoon niet goed gelezen of verkeerd begrepen. Sorry hoor…’
Op het gebied van woningbouw neem ik iets vergelijkbaars waar. In zijn afscheidswoorden zei de inmiddels vertrokken BVD-wethouder Sleeking dat hij het, als gevolg van voortschrijdend inzicht,  wellicht voortaan anders zou doen met betrekking tot de macht die hij (lees BVD én haar coalitiepartners) projectontwikkelaars ‘toevertrouwde’ op het gebied van woningbouw. Mede als gevolg daarvan zijn er in Dordt té weinig woonprojecten gerealiseerd voor starters en mensen met een bescheiden beurs. Toegegeven, da’s reuze eerlijk, alleen koop je daar nu geen pepernoot meer voor.