Gisteren lag er weer eens zo’n briefje (mét foto) op mijn deurmat. Een vriendelijk en betrouwbaar ogend heerschap wil mijn huis kopen en betaalt daar, zo stelt hij, véél meer voor dan mijn huis momenteel op de reguliere markt waard is. In zijn briefje belooft de opkoper me het paradijs: zo neemt hij álle makelaarskosten voor zijn rekening en eh… is mijn huis nou niet helemáál tiptop onderhouden, dan is dat geen enkel probleem. Trouwens… mocht ik nou toevallig ook nog eens gepensioneerd zijn dan mag ik gewoon als huurder in mijn verkochte huis blijven wonen en heb ik meteen een appeltje voor de dorst.
Het klinkt wederom prachtig in dit alweer zesde briefje dat ik in de afgelopen maanden ontving. Ik heb ze allemaal bewaard en zie daarin de ene mooie belofte na de andere staan: wij betalen u direct uit zonder gedoe voor- of achteraf, wij regelen na verkoop desgewenst een betaalbare huurwoning in de regio voor u en tevens nemen wij uw echtgenote (wil zij om welke reden dan ook, niet met u mee verhuizen) geheel en al kosteloos van u over. Verder ontvangt u een seizoenkaart van Feyenoord (Ajax mag ook), komt Henk Poort u elke avond persoonlijk in slaap zingen, laat Martin Gaus uw hond uit en wordt u ’s ochtends wakker gekust door Miljuschka, die na het koffiezetten ook nog eens een eitje voor u bakt.
En nu ben ik boos, want dit soort laaielichters drijft alleen maar de prijs op tijdens deze ergerlijke wooncrisis. Die crisis zorgt er voor dat uw en mijn kinderen op dit moment nog niet eens een garagebox kunnen betalen of, móchten ze tóch iets vinden, een huur- of koopprijs moeten ophoesten waar de honden geen brood van lusten. Wat mij betreft moet er snel iets van wetgeving komen om de praktijken van dit soort figuren een halt toe te kunnen roepen. Dit op straffe van minimaal een jaar wonen in een verhuisdoos op het Vrieseplein.