Boeken, lp’s en cd’s vormen al sinds jaar en dag het kleurrijke decor van mijn werkkamer. Het is een prettig en geruststellend gevoel om al dat fraais om me heen te hebben, terwijl ik eigenlijk nog zelden een boek of plaat uit de kast trek. Die boeken heb ik namelijk, op een paar uitzonderingen na, allemaal al eens gelezen, maar ik kan er geen afstand van doen. En dan heb ik tegenwoordig ook nog eens zo’n e-reader die licht van gewicht en prettig voor de ogen is. Daarop lees of herlees ik zelfs boeken die nota bene in de kast staan. Mijn lp’s heb ik vorig jaar gedigitaliseerd (dat was een heerlijke bezigheid tijdens lange winteravonden met avondklok) en samen met mijn cd’s staan ze op een externe harddrive, zodat ik, tijdens het schrijven van mijn dagelijkse column, met één muisklik mijn gewenste ‘mood of the moment’ over mijn boxen kan laten galmen. Ik heb trouwens óók nog een backup van mijn muziekbestand en zelfs een backup van die backup onder het motto ‘mij kan niks gebeuren, ik heb me net nog laten keuren.’
Tot zover dit inkijkje in mijn malle bestaan. Moet ik nou professionele hulp gaan zoeken? Misschien spookt die gedachte door uw hoofd (in ieder geval door het mijne), maar ik voel me eerlijk gezegd reuze senang bij de situatie. Wellicht is een en ander ook nog wel medisch te verklaren hoor, want mijn bureau is een zooitje en in mijn hoofd móet het er wel uitzien als de rommelzolder van Malle Pietje na een precisiebombardement. Mijn computer, die ook nog eens – in nauw contact met mijn iPhone – mijn agenda beheert, schept de nodige orde in mijn verder nogal chaotische bestaan. Die computer liet me trouwens zojuist weten dat ik vandaag alweer véél te lang naar een beeldscherm heb zitten turen en dat ik onmiddellijk naar buiten moet voor wat hoognodige frisse lucht.
Tot morgen dus.