Toen ik, als gevolg van het feit dat mijn vader in deze stad emplooi vond, op 11-jarige leeftijd in Dordrecht belandde, nam mijn moeder een hele goeie beslissing. Er was een houten noodbibliotheek in Sterrenburg (destijds ook zo’n beetje het enige dat daar te beleven viel) en mijn broertjes, zusje en ik werden daar in ‘no time’ ingeschreven als lid. Gevolg daarvan was dat wij thuis veel lazen en ons dus spelenderwijs bekwaamden in de (eigen) taal, hetgeen ons later veel gebracht heeft. Dat lezen begon natuurlijk met vooral strips, maar eh… van het een kwam uiteindelijk vanzelfsprekend het ander. Kortom, die Sterrenburgse bieb, heeft mij zowel schriftelijk als verbaal gesterkt, zoals een sportschool dat met je spieren doet. Ik ben ook altijd lid gebleven van de ‘De Bibliotheek AanZet’, zoals ‘ie tegenwoordig heet, al kom ik er soms maanden achtereen niet eens binnen, want ik koop (en krijg) ook veel boeken. Ik beschouw mijn lidmaatschap tegenwoordig dan ook vooral als een vorm van solidariteit met deze instelling, die ik nog altijd als een pilaar van de samenleving beschouw. Die pilaar moet voor iedereen, niet alleen fysiek, maar ook financieel toegankelijk zijn en alleen al om die reden juich ik de beslissing om het boetesysteem voor ‘te laat terugbrengers’ (ik lijd zelf ook aan die aandoening) af te schaffen. Wél vind ik het jammer dat de abonnementskosten nu, mede als gevolg daarvan,  stijgen naar 57 euro per jaar. Daar heb ik op zich begrip voor aangezien de exploitatiekosten nu eenmaal uit de lengte of uit de breedte moeten komen, maar een dergelijk bedrag (voor kinderen blijft het gelukkig gratis) is nou ook weer niet voor iedereen even makkelijk op te brengen. Ik zou persoonlijk met liefde de abonnementskosten betalen voor plaatsgenoten die het financieel moeilijk  hebben en dus lijkt het me een aardige gedachte als de bibliotheek, misschien wel in samenwerking met de Voedselbank, een (anoniem) systeem zou opzetten, om een dergelijke mogelijkheid als het ware te institutionaliseren. Ideetje?